بِإِمَـمِهِمْ» . اميد است كه شرط آن كه طبيب بيمار نبود، چه اگر طبيب بيمار بود او را نيز طبيب بايد : طبيبٌ يُداوي والطَّبيبٌ مريضٌ. [1]

حشمت حضرت سليمان عليه السلام

مقاتل گفت : جنّيان براى او [= حضرت سليمان] بساطى بافتند از زر و ابريشم يك فرسنگ در يك فرسنگ. و او را سريرى بود زرين، آن سرير بر ميان آن بساط بنهادندى، و سه هزار كرسى از زر و سيم و پيرامن آن سرير بنهادندى. پيغامبران بر آن كرسى هاى زرين نشستندى و علما بر كرسى هاى سيم، و گرد بر گِرد ايشان اِنْس بايستادندى، و از پس ايشان جنّ باستادندى، و از بالاى سر ايشان مرغان پر در پر كشيديدندى چنان كه آفتاب بر اين بساط نيوفتادى، و باد صبا [بساط] برداشتى، بامداد يك ماهه را ببردى، و نماز شام يك ماهه باز آوردى.
وَهْب مُنَبَّة گفت : يك روز سليمان عليه السلام بر اين مرتبه كه گفتيم به بزرگى بگذشت و او زمين مى سپرد، بر نگريست سليمان را ديد با اين جلالت، گفت : سُبحانَ اللّه ِ لَقَدْ اُوتِىَ آلُ داوُود مُلكا عظيما؛ آل داود را ملكى عظيم دادند.
حق تعالى باد را مى فرمود تا آواز او به گوش سليمان برسانيد. سليمان باد را گفت : بساط فرو نه. باد بساط فرو نهاد. او برزگر را بخواند و گفت : به سمع من رسيد آنچه گفتى و براى آن فرود آمده ام تا تو را اين بگويم، نگر تمناى اين نكنى كه ثواب يك تسبيح كه بنده مؤمن از دل بگويد به نزديك خداى تعالى بيش از اين و به از اين باشد. مرد گفت : خداى تعالى غمانت ببراد چنان كه غم من ببردى به اين گفتار. [2]

[1] همان، ج ۱۲، ص ۲۵۴.

[2] همان، ج ۱۵، ص ۲۲.