فَاسْتَبِقُواْ الْخَيْرَ تِ. [1]
الف. بشتابى و يكديگر را سبق برى به خيرات و طاعات. [2]
ب . بشتابيد به خيرات.
وَ هُوَ مُحَرَّمٌ عَلَيْكُمْ إِخْرَاجُهُمْ. [3]
الف . و اخراج ايشان بر شما حرام است. [4]
ب . و اين حرام است بر شما بيرون كردن ايشان.
بِالاْءِثْمِ وَ الْعُدْوَ نِ. [5]
الف . به معصيت و ظلم و تعدى. [6]
ب . به گناه و بيدادى.
در نمونه هاى بالا، چنان كه ملاحظه مى شود، برخى عبارات را براى آن آورده ايم كه نشان دهيم گاه ترجمه هاى درونْ تفسيرى، فارسى تراند، و برخى ديگر را براى نشان دادن كثرت كلمات عربى در آنها ذكر كرده ايم.

۳. ترجمه رسمى و مستقل قرآن

تفاوت ميان دو بخش از نثر ابوالفتوح، يعنى آن بخشى كه به مسائل فقهى و تفسيرى و لغوى مى پردازد، و آن ديگر كه به حكايات عنايت دارد، البته طبيعى مى نمايد. هر فضايى، نثر خاص خود را ايجاب مى كند. اما تفاوت ميان دو ترجمه از يك آيه به خصوص، و اصولاً تفاوت ميان نصر ترجمه مستقل آيات با بقيه نثر كتاب، چندان است كه بايد باعث شگفتى گردد. اما اينك، پس از بررسى ده پانزده ترجمه در سده هاى چهارم و پنجم هجرى. البته ديگر دچار شگفتى نمى شويم،

[1] سوره بقره، آيه ۱۴۸.

[2] روض الجنان، ج ۲، ص ۲۱۸.

[3] سوره بقره، آيه ۸۵ .

[4] روض الجنان، ج ۲، ص ۴۲.

[5] سوره بقره، آيه ۸۵ .

[6] روض الجنان، ج ۲، ص ۴۱.