منتجب الدين آنها را از آثار وى نشمرده اند. [1] به علاوه اينكه محدث ارموى معتقد است كه كتاب مكالمات حسنيه در ۶۹۰ ق تأليف شده است. پس نمى تواند از آثار ابوالفتوح باشد. [2]

ويژگيهاى تفسير ابوالفتوح

اين ويژگيهاى بدين قرار است:
۱. روض الجنان تفسيرى است فارسى با سبك ادبى و واعظانه. اين خصلت و نيز جامعيتى كه ابوالفتوح در كار خود به آن توجه داشته و در ابعاد مختلف بيانى، تاريخى، كلامى و فقهى گام برداشته، اصلى ترين ويژگيهاى محتوايى تفسير را مى رساند.
از لحاظ سبك، تفسير ابوالفتوح كاملاً به كتب سده پنج قمرى شباهت دارد و نثر آن به ويژه در هنگام نقل قصص از طراز نثر مرسل شمرده مى شود. [3]
در باب تأثير تفسير ابوالفتوح بر تفاسير پس از خود بايد گفت تأثير آن بر جلاء الأذهان يا تفسير گازر آشكار است؛ چندان كه تفسير اخير را بايد در واقع خلاصه روض الجنان دانست، اما صاحب جلاء الأذهان هيچ جا بدان اشاره نمى كند.
ملا فتح اللّه كاشانى هم اساس كار خود را در تفسير منهج الصادقين بر تفسير گازر نهاده است و بدين ترتيب، روض الجنان يك بار ديگر در قالبى تازه ارائه شده است. [4]
۲. روش مفسر در تفسير آيات چنين است كه وى ابتدا پس از ذكر آيه به ترجمه لفظ به لفظ آن مى پردازد و سپس با استفاده از ظرافتهاى صرفى، نحوى و لغوى نكاتى را بيان مى كند. اين نكات اعم است از مباحث فقهى، اصولى، كلامى و عرفانى و تا آنجا

[1] ر.ك: دانشنامه ايران و اسلام، ج ۷، ص ۹۷۴ ـ ۹۷۵.

[2] دايرة المعارف بزرگ اسلامى، ج ۶، ذيل مدخل «ابوالفتوح رازى»، ص ۱۱۴.

[3] همان.

[4] همان، ص ۱۱۴.