صحت و سقم آنها، چون عبرت آموزى دارند و اندرزهاى اخلاقى را دربر دارند و به اقتضاى سخن و ايجاب مصالح، ابوالفتوح رازى آنها را نقل كرده است. اين گونه اخبار و روايات در مقابل قصه هايى كه مستقيماً تجارب روحانى است، قرار دارد كه از زبان عرفا و متصوفه نقل شده است.
نكته شايان تذكر آنكه برخى قصه ها تركيبى است از واقعيتها و مسلمات دينى مبنى بر اعتقاد به قدرت مطلق و لايزال الهى كه با شالوده اى از افسونها افسانه ها و نوعى قصه پردازى رئاليستى ـ جادويى تلفيق يافته است. برخى از اين گونه داستانها به صورت «معنعن» از رسول خدا و برخى انبيا و ائمه دين عليهم السلام نقل شده است و همان گونه است كه در تمثيل و قصه ها و رمانها به ظاهر آن توجه نمى كنند و اهداف رمان عامل پيدايش مى گردد؛ يعنى با اين فرض كه ساختگى است، نقل شده است و اين قابل تحمل است؛ زيرا پذيرفتن آنها به عنوان يك ماجراى قطعى منتفى است؛ هر چند دست كم به اين گونه مطالب، به عنوان سند تاريخى نمى توان تكيه كرد.
سؤالى در اينجا مطرح مى شود اين است كه آيا تفسير روض الجنان از اسرائيليات مصون مانده است؟
پاسخ به اين سئوال را بايد در جاى ديگرى مورد بررسى قرار داد، قرآن پژوهانى با تفصيل به اين سئوال پاسخ داده اند كه ما از شرح و گزارش آن در اين وجيزه درمى گذريم. بايد در جواب گفت حكايات قصه هايى كه در اين تفسير آمده، بسيار مى باشد و بر چند دسته است. يك دسته كه به موضوع ما مربوط مى شود، قصص مربوط به خلقت جهان و مسائل ماورايى و متافيزيكى است كه از اسرائيليات تغذيه شده و يا ممزوج با آنها است. از اين قبيل است:
تحيت و سلام آدمِ خليفه اللّه بر فرشتگان (ج ۱، ص ۲۰۵)؛ چرا وقت نماز صبح پيش از طلوع آفتاب است (ج ۱، ص ۲۴۷)؛ حديث الديك الابيض (ج ۷، ص ۱۷۳)؛