مرتدّ و مشرك و كافر و احكام آنها

س 57

- كسى كه اصول دين و فروع آن را بلد نيست خوردن از غذايى كه طبخ كرده چه صورت دارد؟.

ج‌

- اگر اصول و معتقدات اسلامى را معتقد است محكوم بحكم اسلام و طهارت است هر چند بطور تفصيل و ترتيب نتواند آنها را بيان كند و طبخ او هم اشكال ندارد و اگر هيچ متوجّه نيست به طورى كه اگر از مبدأ و معاد و اصول اسلامى چيزى از او سؤال كنند اظهار بى‌اطّلاعى كند و جاهل محض باشد محكوم بكفر است و نمى‌شود با رطوبت با او ملاقات كرد. و البتّه با اقرار به شهادتين، تفحّص از اعتقاد او لازم نيست و محكوم به اسلام است.

س 58

- كسى كه با شوخى (نعوذ باللَّه) خداوند عالميان را مسخره مى‌كند و به افعال خدا به شوخى اشكال مى‌گيرد كافر مى‌شود يا اين كه تا اظهار كفر نكرده كافر نمى‌شود؟.

ج‌

- با آن كه گفتار و افعال شخص مذكور، موجب شكّ در كفر باشد حكم بكفر او نمى‌شود. نعوذ باللَّه من اغواء الشّيطان و التّمسخر بأفعال اللَّه.

س 59

- اگر شخص مؤمن و مسلمانى كافر شود و موقع مرگ توبه نمايد توبه‌اش قبول است يا نه البتّه قبلا اين مطلب را سؤال كرده بودم و حضرت عالى فرموده‌ايد توبه‌اش قبول است ولى پس از مطالعه مرقوم مبارك، مراجعه به كتاب كافى نمودم روايتى از حضرت امام صادق (ع) دارد كه اگر مسلمانى مرتدّ شود و كافر گردد توبه‌اش قبول نيست. و در آيه شريفه هم دارد (و الّذين كفروا أولياؤهم الطّاغوت يخرجونهم من النّور إلى الظّلمات أولئك اصحاب النّار هم فيها خالدون) بنا بر اين باز نظر مباركتان را مرقوم فرمائيد.

ج‌

- شما خوبست در استفاده از احاديث و كتب معتبره، به يكى از آقايان اهل علم كه در اين جهت وارد باشد مراجعه نماييد و جواب مختصرى كه عجالة مى‌شود نوشت اين است كه بر حسب آن چه در اين اخبار، مذكور است قبول نشدن توبه مرتدّ فطرى نسبت به بعضى از احكام است مانند تقسيم اموال و باطل شدن عقد زن و امّا از جهت آثار اخروى و عدم عقاب كفر، توبه او قبول است و مطلقات و عمومات قبول توبه را نمى‌توان تقييد نمود و تخصيص زد و قدر متيقّن از تخصيص و