قبل، باز هم بمقدار نصاب است فقط بايد زكاة داده شود.

تعلّق خمس و زكاة بنحو اشاعه است‌

س 266

- اگر كسى با سرمايه‌اى كه متعلّق خمس بوده و با ربح خمس نداده آن مشغول كسب شده و چند سال به همين وضع، كسب كرده باشد خمس اصل سرمايه و زيادى ربح و اشيائى كه مى‌داند بعد از تمام شدن سال ربح، از ربح، تهيّه كرده- اعمّ از اين كه آن اشياء، مؤنه و ما يحتاج باشند يا غير آنها- بدهد كافى است يا اين كه مستحقّين خمس، در سرمايه و تمام ارباح چند سال و اشيائى كه با آنها تهيّه شده شريكند، و بايد از آنها هم حقّشان را بدهد و هم چنين در چيزى كه متعلّق زكاة بوده و زكاة آن را نداده و چند سال با آن كسب نموده يا از نماء آن استفاده كرده است. خلاصه خمس و زكاة كه متعلّق بعين است نه به ذمّه، حقّ متعلّق به شخص عين است يا به ماليّت آن يا بنحو اشاعه يا كلّى فى المعيّن و در هر صورت چه در سرمايه غير مخمّس و غير مزكّى چه اشيائى كه از نماء و منفعت آنها تهيّه شده امضاء حاكم شرع هم لازم است يا لازم نيست؟.

ج‌

- بنظر حقير خمس و زكاة، بنحو اشاعه است پس اگر معاملاتى كه واقع شده بعين مال زكوى يا متعلّق خمس، واقع شده، آن معامله نسبت بخمس و مقدار زكاة آن، فضولى است و اگر حاكم شرع، امضاء نمايد ملك ارباب خمس و زكاة مى‌شود و احكام شركت، در آن جارى است ولى اگر زكاة عين زكوى و خمس عين مال متعلق خمس را بدهد كافى است و اگر معامله، بنحو كلّى، واقع شده چنانچه غالبا اين قسم است معامله براى خود شخص، واقع مى‌شود و با فرض اين كه پول آن را از مال خمس نداده اداء نموده باشد بايد خمس آن پول را بدهد و حكم نسبت به مال زكوى نيز چنين است.

س 267

- بعضى از كسانى كه قصد زيارت مكّه معظّمه را دارند مبلغى را جهت رفتن و برگشتن، قرار مى‌دهند و از همين مبلغ، خمس آن را اداء مى‌كنند آيا اين عمل، صحيح است و يا بايد از تمام اموال، خمس را خارج نمود؟.

ج‌

- اگر اموال او وجه نقد باشد و خمس آن را نداده، دادن خمس مقدار مصرف حجّ، موجب جواز تصرّف در بقيّه نيست و تا خمس تمام آن را ندهد