ج‌

- اجازه داشتن امام جماعت، از مجتهد، معتبر در صحّت جماعت نيست، همين قدر كه مأمومين، او را عادل بدانند مى‌توانند به او اقتدا كنند.

س 36

- اقتدا به شخص فاسق شيعه به ملاحظه بعض جهات مانند خويشاوندى و رفاقت و نظائر اينها- با توجّه به اين كه اقتدا موجب حفظ وحدت است و بدين جهت، قصد مأموم، جنبه دينى و معنوى پيدا مى‌كند و ضمنا مندوحه هم دارد- چگونه است؟ البتّه از مرحوم همدانى رضوان اللَّه عليه در مصباح الفقيه استفاده مى‌شود كه مشكل است.

ج‌

- اقتداء حقيقى، به امام جماعت فاسق، جائز نيست ولى جواز اقتداء صورى به او به طورى كه موجب اشتباه ديگران نباشد و مفسده ديگرى مثل ترويج باطل، بر آن مترتّب نگردد دائر مدار ضرورت است.

س 37

- اگر كسى يكى از گناهان كبيره را كه موجب حدّ شرعى است انجام دهد و پيش از اطّلاع حاكم شرع، توبه كند مى‌تواند امام جماعت شود؟.

ج‌

- اشكال ندارد.

س 38

- آيا امامت و اقامه جماعت را براى بنده- با در نظر گرفتن اين كه مردم اظهار تمايل به اين موضوع مى‌كنند- تجويز مى‌فرماييد يا نه؟.

ج‌

- امام جماعت علاوه بر عدالت بايد مسائل نماز را خوب بداند. حال اگر شما مسائل نماز را خوب مى‌دانيد و مردم هم شما را عادل مى‌دانند مى‌توانند به شما اقتدا كنند و اگر كاملا وارد مسائل امامت نيستيد امامت شما مشكل است.

س 39

- اگر حالى به امام جماعت، دست دهد كه قادر بر ادامه جماعت نباشد تكليف مأمومين چيست؟.

ج‌

- در صورتى كه براى امام، حالى پيش آيد كه فاقد شرط جواز اقتدا بشود مأمومين مى‌توانند يكى از خودشان را- كه واجد شرائط امامت و در صف اوّل باشد- جلوتر ببرند و در اقتدا، عدول به او كنند و مى‌توانند نماز خود را فرادى نمايند.

س 40

- اگر مأموم، در ركعت آخر امام، اقتدا كند آيا جائز است كه پس از پايان اين نماز، امام نماز ديگر خود را به همين مأموم، اقتداء كند يا نه؟.