سالهاى اخير، دهات مجاور اصفهان به شهر وصل شده، آيا فاصله دو شهر را نسبت به زمان قديم حساب كنيم يا با توجّه به وصل شدن دهات مذكور و كمتر شدن فاصله، از چهار فرسخ، ديگر نمازها را در مسافرت به آن شهر بايست تمام خواند، هم چنين در مورد شهرهايى كه حالت دو شهر فوق را پيدا نموده‌اند چگونه بايد عمل كرد؟.

ج‌

- ميزان فاصله فعلى است، بشرط آن كه شهر از بلاد كبيره نباشد، و اگر از بلاد كبيره باشد در صورتى كه از خارج محلّه تا مقصد چهار فرسخ يا بيشتر باشد لكن از آخر شهر تا مقصد كمتر از چهار فرسخ باشد احتياطا نماز را هم شكسته و هم تمام بخوانند.

عبور از حدّ ترخّص‌

س 9

- كسى در بعضى از اوقات سال، در فاصله بيشتر از چهار فرسخ، با ماشين، بار حمل و نقل مى‌كند، در اين مقدار فاصله يك جا عبورش از ميان زمينهاى مزروعى خودش كه خارج از حدّ ترخّص ده است، مى‌افتد و در جاى ديگر از ما دون حد ترخّص ده عبور مى‌كند، آيا عبور از زمين‌هاى مزروعى و عبور از ما دون حدّ ترخّص، هر دو موجب قطع سفر مى‌شود و يا يكى از اين دو و يا هيچ كدام؟.

ج‌

- عبور از ملك مزروعى خود كه خارج از حدّ ترخّص است موجب قطع سفر نمى‌شود، و امّا عبور از ما دون حدّ ترخّص وطن، موجب قطع سفر است. بنا بر اين در صورت دوّم كه عبور از ما دون حدّ ترخّص باشد اگر از همان جا كه سفر، قطع شده تا مقصد، بقدر مسافت باشد، و لو تلفيقا، نماز، قصر است و الّا قصر نيست.

س 10

- شخصى ساكن شميران امّا مغازه و محلّ كسبش در تهران است، اين شخص اگر خواست به قم برود، به تهران كه رسيد نمازش قصر است يا تمام؟.

ج‌

- در صورتى كه تهران وطن او نباشد و شميران را براى خود، وطن قرار داده بايد حدّ ترخّص را از شميران ملاحظه نمايد.