وقت، فراموش مى‌كند يا نماز مى‌خواند بمجرّد اين كه نماز تمام شد از يادش مى‌رود و شكّ مى‌كند كه آيا نماز خوانده‌ام يا نه و هر چه فكر مى‌كند چيزى به يادش نمى‌آيد لذا براى گرفتن وضو و خواندن نماز، پيوسته در زحمت است تكليف اين شخص چيست؟ آيا به شكوك واقعه اعتنا كند يا نه؟.

ج‌

- تكليف شخص مذكور، اينست كه اعتناء نكند و هر وقت شكّ كرد كه نماز خوانده يا نه بگويد نماز خوانده‌ام و هر زمان، شكّ كرد كه وضو گرفته‌ام يا نه بگويد گرفته‌ام و اگر اعتنا كند فعل حرام و متابعت شيطان است.

س 219

- كسى كه هميشه در تسبيحات اربعه شكّ مى‌كند كه آيا دو بار گفتم و يا سه بار چه كند؟.

ج‌

- كثير الشكّ بايد به شك خود اعتنا نكند و غير كثير الشّك احتياطا يك بار ديگر بگويد.

س 220

- شكّ بين 1 و 2 براى كثير الشكّ هم موجب بطلان است يا نه؟ و اگر صحيح است بنا را بر اقلّ بگذارد يا اكثر؟.

ج‌

- بلى شك مذكور براى كثير الشّك، هم موجب بطلان نيست و در مورد سؤال بايد بنا را بر اكثر بگذارد و نمازش صحيح است.

س 221

- كسى كه بعضى از اوقات در چيزهائى شكّ مى‌كند و نمى‌داند كه شكّاك (كثير الشكّ) بر او صدق مى‌كند يا نه در شكّش بنا را بر چه بگذارد؟.

ج‌

- حالت سابقه خود را استصحاب نمايد. اگر كثير الشكّ بوده اعتنا نكند و اگر نبوده به حكم شكّ، عمل نمايد.

س 222

- جوانى هستم مجرّد و برايم وضع بدى پيش آمده و آن اينست كه در نماز شكّ مى‌كنم و بعد از نماز نيز دچار شكّ مى‌شوم، و بعد از خريدن اجناس شكّ مى‌كنم كه پولش را داده‌ام يا نه؟ لذا دوباره پول مى‌دهم و خلاصه در كارهاى روزمرّه، بدين وضع دچارم لذا از انفاس قدسيّه‌تان، مرا راهنمايى فرمائيد.

ج‌

- به شما توصيه مى‌كنم كه با كمال قوّت اراده به هيچ وجه به اين شكّها اعتنا نكنيد و خود را به خدا بسپاريد و از شرّ شيطان و وسوسه او به خدا پناه ببريد.

خداوند متعال شما را حفظ فرمايد و بر قرائت معوّذتين- سوره قل اعوذ بربّ الفلق و