و ثواب خواندن نماز در مسجد، بر آن مترتّب نيست.

س 50

- مصلّاهايى كه براى اقامه جمعه بنا مى‌كنند البتّه اسم مسجد روى آن نمى‌گذارند. آيا احكام مسجد بر آنها بار است يا خير؟.

ج‌

- در صورتى كه زمين محلّ نماز، اهداء يا وقف شده باشد و به همين عنوان ساخته شود و يك نماز در آن خوانده شود در حكم مسجد است و احكام مسجد بر آن جارى است.

س 51

- بانويى زمينى را جهت مسجد داده و خود بناى آن را به اتمام رسانيده و از ابتداء، قصد داشته يك محوّطه از داخل شبستان مسجد را، از مسجديّت به ملاحظه احكام خاصّه آن مستثنى نمايد ولى چون مسجد مورد نياز اهالى محلّ بوده، قبل از آن كه تعميرات داخلى به اتمام برسد، اهالى محلّ با اجازه بانيه از تمام مسجد استفاده كرده و اقامه جماعت مى‌كنند و در آن نماز مى‌خوانند، سؤال اينست اكنون كه بناى مسجد تمام شده و مدّتها نيز مورد بهره بردارى بوده آيا بانيه اصلى مى‌تواند به اعتبار نيّت اوّليه‌اى كه داشته و هيچ وقت هم از آن نيّت منصرف نشده بوده، مقدار مورد نظر را مستثنى نمايد يا خير؟.

ج‌

- به فرض اين كه از نيّت خودش برنگشته باشد مى‌تواند آن را استثناء نمايد.

س 52

- قطعه زمينى است كه آن را شخصى به نيّت مسجد خريدارى كرده و در صدد ساختن آن بوده، لكن قبل از آن كه آنجا را ساختمان كند و قسمت شبستان و دستشويى و توالت آن را معين نمايد مرحوم شد. بعد از او چند نفر ديگر، با خرج خودشان قسمت شمالى زمين، كه مورد نظر بانى براى شبستان بوده ساختند (مورد نظر از اين جهت كه بانى در آن قسمت زمين، گاهى نماز مى‌خوانده و آن قسمت را هموار كرده بود) و چون بانى زمين مرحوم شده و قسمت توالت و دستشويى را معلوم نكرده، هنوز مسجد فاقد توالت است. در حالى كه ورّاث بانى هستند و براى هر گونه اصلاحى، به صورتى كه شرع مقدّس اجازه فرمايد حاضرند، تقاضا مى‌شود نظر مبارك را در مورد ساختن دستشويى و توالت مرقوم فرمائيد. كه إن شاء اللَّه مشكل حلّ شود.