راضى به سرعت پيشروى مى‌كرد، و روز به روز اسكلت كشتى آماده‌تر و مهياتر مى‌شد، فقط گاهى سر بلند مى‌كرد و اين جمله كوتاه و پر معنى را به آنها مى‌گفت:

" اگر امروز شما ما را مسخره مى‌كنيد ما هم همين گونه در آينده نزديكى شما را مسخره خواهيم كرد"! (قالَ إِنْ تَسْخَرُوا مِنَّا فَإِنَّا نَسْخَرُ مِنْكُمْ كَما تَسْخَرُونَ‌):

آن روز كه شما در ميان طوفان سرگردان خواهيد شد و سراسيمه به هر سو مى‌دويد و هيچ پناهگاهى نخواهيد داشت و از ميان امواج فرياد مى‌كشيد و التماس مى‌كنيد كه ما را نجات ده آرى آن روز مؤمنان بر افكار شما و غفلت و جهل و بى‌خبريتان مى‌خندند.

" در آن روز خواهيد دانست چه كسى عذاب خوار كننده به سراغ او خواهد آمد و مجازات جاودان دامنش را خواهد گرفت" (فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ مَنْ يَأْتِيهِ عَذابٌ يُخْزِيهِ وَ يَحِلُّ عَلَيْهِ عَذابٌ مُقِيمٌ‌) اشاره به اينكه اگر چه مزاحمتهاى شما نسبت بما عذاب دردناكى است ولى اولا ما در تحمل اين شدائد سربلنديم و پرافتخار، و ثانيا اينها هر چه باشد زود گذر است اما مجازات الهى هم خوار كننده است هم پايان ناپذير و اين دو با هم قابل مقايسه نيست.

در اينجا به چند نكته بايد توجه كرد:

1- تصفيه نه انتقام‌

از آيات فوق بخوبى استفاده مى‌شود كه عذابهاى الهى جنبه انتقامى ندارد، بلكه بخاطر تصفيه نوع بشر و از ميان رفتن آنها كه شايسته حيات نيستند و باقى ماندن صالحان صورت مى‌گيرد.