اكنون ببينيم نخستين عكس العمل طاغوتها و خود كامگان و صاحبان زر و زور آن عصر در برابر اين دعوت بزرگ و اعلام خطر آشكار چه بود؟

مسلما چيزى جز يك مشت عذرهاى واهى، بهانه‌هاى دروغين و استدلالهاى بى‌اساس كه برنامه همه جباران را در هر عصر و زمان تشكيل مى‌دهد نبود.

آنها سه پاسخ در برابر دعوت نوح دادند:

نخست" اشراف و ثروتمندانى كه از قوم نوح كافر بودند، گفتند ما تو را جز انسانى همانند خود نمى‌بينيم" (فَقالَ الْمَلَأُ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ قَوْمِهِ ما نَراكَ إِلَّا بَشَراً مِثْلَنا).

در حالى كه رسالت الهى را بايد فرشتگان بدوش كشند، نه انسانهايى همچون ما، به گمان اينكه مقام انسان از فرشته پائين‌تر است و يا درد انسان را فرشته بهتر از انسان مى‌داند! باز در اينجا به كلمه" ملاء" بر خورد مى‌كنيم كه اشاره به صاحبان زر و زور و افراد چشم پركن توخالى است كه در هر جامعه‌اى سرچشمه اصلى فساد و تباهى را تشكيل مى‌دهند و پرچم مخالفت را در برابر پيامبران همينها بر افراشته مى‌دارند.

دليل ديگر آنها اين بود كه گفتند اى نوح" ما در اطراف تو، و در ميان آنها كه از تو پيروى كرده‌اند كسى جز يك مشت اراذل و جوانان كم سن و سال ناآگاه و بى خبر كه هرگز مسائل را بررسى نكرده‌اند نمى‌بينيم" (وَ ما نَراكَ اتَّبَعَكَ إِلَّا الَّذِينَ هُمْ أَراذِلُنا بادِيَ الرَّأْيِ‌)" اراذل" جمع" ارذل" (بر وزن اهرم) است و آن خود نيز جمع" رذل" مى‌باشد كه به معنى موجود پست و حقير است خواه انسان باشد يا چيز ديگر.

البته شك نيست كه گروندگان و ايمان آورندگان به نوح، نه از اراذل بودند و نه حقير و پست، بلكه به حكم اينكه پيامبران قبل از هر چيز به حمايت مستضعفان و مبارزه با مستكبران مى‌پرداختند، نخستين گروهى كه دعوت پيامبران را لبيك‌