مى‌گفتند همان گروه محروم و فقير و كم درآمد بودند كه در نظر مستكبران كه مقياس شخصيت را تنها زر و زور مى‌دانستند، افرادى پست و حقير به شمار مى‌آمدند.

و اينكه آنها را به عنوان بادى الراى (ظاهر بين و بى مطالعه و كسى كه با يك نظر عاشق و خواهان چيزى ميشود) ناميدند در حقيقت به خاطر آن بود كه لجاجت و تعصبهاى ناروايى را كه ديگران داشتند، آنها نداشتند، بلكه بيشتر، جوانان پاكدلى بودند كه در نخستين تابش حقيقت را در قلب خود به سرعت احساس مى‌كردند، و با هوشيارى ناشى از حقيقت جويى نشانه‌هاى صدق را در گفته‌ها و اعمال پيامبران به زودى درك مى‌كردند.

بالآخره سومين ايراد آنها اين بود كه مى‌گفتند قطع نظر از اينكه تو انسان هستى نه فرشته، و علاوه بر اينكه ايمان آورندگان به تو نشان مى‌دهد كه دعوتت محتواى صحيحى ندارد" اصولا ما هيچگونه برترى براى شما بر خودمان نمى‌بينيم تا به خاطر آن از شما پيروى كنيم" (وَ ما نَرى‌ لَكُمْ عَلَيْنا مِنْ فَضْلٍ‌) و به همين دليل" ما گمان مى‌كنيم كه شما دروغ گو هستيد" (بَلْ نَظُنُّكُمْ كاذِبِينَ‌).

در آيات بعد پاسخهاى منطقى نوح را در برابر اين ماجرا جويان بيان مى‌كند، نخست مى‌گويد:" اى قوم! اگر من داراى دليل و معجزه آشكارى از سوى پروردگارم باشم، و مرا در انجام اين رسالت مشمول رحمت خود ساخته باشد، و اين موضوع بر اثر عدم توجه بر شما مخفى مانده باشد" آيا باز هم مى‌توانيد رسالت مرا انكار كنيد، و از پيروى من دست برداريد؟! (قالَ يا قَوْمِ أَ رَأَيْتُمْ إِنْ كُنْتُ عَلى‌ بَيِّنَةٍ مِنْ رَبِّي وَ آتانِي رَحْمَةً مِنْ عِنْدِهِ فَعُمِّيَتْ عَلَيْكُمْ‌).

در اينكه اين پاسخ مربوط به كداميك از ايرادهاى سه‌گانه مستكبران قوم نوح است، مفسران گفتگوهاى فراوانى دارند، ولى با دقت روشن مى‌شود كه‌

تفسير نمونه ؛ ج‌9 ؛ ص73