ديگر خواهد داشت.

در واقع قسم اول از اين اعمال به بناى بى‌دوام و كوتاه عمرى مى‌ماند كه تنها براى يك مدت موقت ساخته و از آن استفاده مى‌شود، ولى بعد از آن ويران مى‌گردد، اما قسم دوم به بناهاى محكم و شالوده دارى شبيه است كه قرنهاى متوالى برقرار مى‌ماند و قابل استفاده است.

نمونه اين موضوع را امروز در اطراف خود به روشنى مى‌يابيم، جهان غرب با تلاش پيگير و منظم خود اسرار بسيارى از علوم و دانشها را شكافته، و بر نيروهاى مختلف طبيعت مسلط گشته و با سعى و كوشش مداوم و استقامت در مقابل مشكلات و اتحاد و همبستگى، مواهب فراوانى فراهم نموده است.

بنا بر اين گفتگو ندارد كه آنها نتايج اعمال و تلاشهاى خود را خواهند گرفت و به پيروزيهاى درخشانى نايل خواهند شد، اما از آنجا كه هدفشان تنها زندگى است، اثر طبيعى اين اعمال چيزى جز فراهم شدن امكانات مادى آنان نخواهد بود.

حتى كارهاى انسانى و مردمى آنها مانند: تاسيس بيمارستانها، درمانگاهها مراكز فرهنگى كمك به بعضى از ملتهاى فقير و امثال آن اگر دامى براى استعمار و استثمار آنان نباشد، چون بهر حال هدف مادى و حفظ منافع مادى دارد تنها اثر مادى خواهد داشت.

همچنين كسانى كه اعمال ريا كارانه انجام ميدهند اعمالى كه جنبه‌هاى انسانى و عبادى دارد.

لذا در آيه بعد صريحا مى‌گويد:" اين گونه افراد در سراى ديگر بهره‌اى جز آتش ندارند"! (أُولئِكَ الَّذِينَ لَيْسَ لَهُمْ فِي الْآخِرَةِ إِلَّا النَّارُ).

" و تمام آنچه را در اين جهان انجام داده‌اند در جهان ديگر محو و نابود مى‌شود و هيچ پاداشى در برابر آن دريافت نخواهند كرد (وَ حَبِطَ ما صَنَعُوا فِيها).