در اينكه زنان مصر در اين هنگام، چه اندازه دستهاى خود را بريدند در ميان مفسران گفتگو است، بعضى آن را به صورتهاى مبالغه آميز نقل كرده‌اند، ولى آنچه از قرآن استفاده مى‌شود اين است كه اجمالا دستهاى خود را مجروح ساختند.

او از اين فرصت استفاده كرد و" گفت: اين است آن كسى كه مرا به خاطر عشقش سرزنش مى‌كرديد" (قالَتْ فَذلِكُنَّ الَّذِي لُمْتُنَّنِي فِيهِ‌).

همسر عزيز گويا مى‌خواست به آنها بگويد شما كه با يك بار مشاهده يوسف، اين چنين عقل و هوش خود را از دست داديد و بى‌خبر دستها را بريديد و محو جمال او شديد و به ثنا خوانيش برخاستيد، چگونه مرا ملامت مى‌كنيد كه صبح و شام با او مى‌نشينم و بر مى‌خيزم؟.

همسر عزيز كه از موفقيت خود در طرحى كه ريخته بود، احساس غرور و خوشحالى مى‌كرد و عذر خود را موجه جلوه داده بود يكباره تمام پرده‌ها را كنار زد و با صراحت تمام به گناه خود اعتراف كرد و گفت:" آرى من او را به كام گرفتن از خويش دعوت كردم ولى او خويشتن دارى كرد" (وَ لَقَدْ راوَدْتُهُ عَنْ نَفْسِهِ فَاسْتَعْصَمَ‌).

سپس بى‌آنكه از اين آلودگى به گناه اظهار ندامت كند، و يا لا اقل در برابر ميهمانان كمى حفظ ظاهر نمايد، با نهايت بى‌پروايى با لحن جدى كه حاكى از اراده قطعى او بود، صريحا اعلام داشت،" اگر او (يوسف) آنچه را كه من فرمان مى‌دهم انجام ندهد و در برابر عشق سوزان من تسليم نگردد بطور قطع به زندان خواهد افتاد" (وَ لَئِنْ لَمْ يَفْعَلْ ما آمُرُهُ لَيُسْجَنَنَ‌).

نه تنها به زندانش مى‌افكنم بلكه" در درون زندان نيز خوار و ذليل خواهد بود