نخستين صفتى كه براى آنها ذكر مى‌كند، شوخى كردن با حقايق و مسخره نمودن مسائل سرنوشت ساز است، آنها بر اثر جهل و نادانى و غرور هنگامى كه تهديد رجال آسمانى را در زمينه مجازات و كيفر بدكاران مى‌شنوند، و" چند صباحى بر آنها مى‌گذرد و خداوند به لطفش عذاب و مجازات را تاخير مى‌اندازد با بى‌شرمى مخصوصى مى‌گويند چه چيز اين عذاب الهى را به تاخير انداخت؟" چه شد اين مجازات، كجا رفت اين كيفر؟ (وَ لَئِنْ أَخَّرْنا عَنْهُمُ الْعَذابَ إِلى‌ أُمَّةٍ مَعْدُودَةٍ لَيَقُولُنَّ ما يَحْبِسُهُ‌).

" امت" از ماده" ام" (بر وزن قم) به معنى مادر است، و در اصل به معنى انضمام اشياء به يكديگر مى‌باشد و به همين جهت به هر گروهى كه در هدف، يا در زمان و مكان واحدى جمعند امت گفته مى‌شود، ولى اين كلمه به معنى وقت و زمان نيز آمده است، چرا كه اجزاى زمان بهم پيوسته‌اند و يا به خاطر اينكه هر جماعت و گروهى در عصر و زمانى زندگى مى‌كنند، در سوره يوسف آيه 45 مى‌خوانيم‌ وَ ادَّكَرَ بَعْدَ أُمَّةٍ" زندانى آزاد شده بعد از مدتى به ياد يوسف افتاد" در آيه مورد بحث نيز" امت" به همين معنى آمده است، و لذا با كلمه" معدودة" توصيف شده است، يعنى اگر مدت كوتاهى مجازات را از آنها تاخير بيندازيم مى‌گويند: چه چيز مانع آن شده است؟

بهر حال اين شيوه همه جاهلان مغرور و بى‌خبر است، كه هر چه با تمايلات آنها سازگار نباشد، در نظرشان مسخره است، لذا تهديدهاى تكان دهنده و بيدار كننده مردان حق را، به شوخى مى‌گيرند و هميشه با آتش بازى مى‌كنند.

اما قرآن با صراحت به آنها پاسخ مى‌گويد: آگاه باشيد آن روز كه مجازات الهى فرا رسيد هيچ چيز جلو آن را نخواهد گرفت" (أَلا يَوْمَ يَأْتِيهِمْ لَيْسَ مَصْرُوفاً عَنْهُمْ‌).

" و آنچه را مسخره مى‌كردند بر آنان نازل مى‌شود" و آنها را درهم مى‌كوبد (وَ حاقَ بِهِمْ ما كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُنَ‌).