نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 9 صفحه : 31
درست است كه
در آن موقع ناله و فريادشان به آسمان بلند مىشود، و از گفتههاى شرمآور خود،
پشيمان مىگردند، اما نه آن ناله به جايى مىرسد و نه اين پشيمانى سودى خواهد داشت.
ديگر از
نقطههاى ضعف آنان، كم ظرفيتى در برابر مشكلات و ناراحتيها و قطع بركات الهى است،
چنان كه در آيه بعد مىگويد:" و هر گاه نعمت و رحمتى به انسان بچشانيم و سپس
آن را از او بر گيريم او مايوس و نوميد مىشود و به كفران و ناسپاسى بر
مىخيزد" (وَ لَئِنْ أَذَقْنَا الْإِنْسانَ مِنَّا
رَحْمَةً ثُمَّ نَزَعْناها مِنْهُ إِنَّهُ لَيَؤُسٌ كَفُورٌ).
گرچه در اين
آيه سخن از انسان به طور كلى به ميان آمده، ولى همانگونه كه سابقا هم به آن اشاره
كرديم، كلمه" انسان" در اين گونه آيات اشاره به انسانهاى تربيت نايافته
و خودرو و بىارزش است، بنا بر اين با بحثى كه در آيه قبل در باره افراد بىايمان
گذشت، تطبيق مىكند.
سومين نقطه
ضعف آنها اين است كه به هنگامى كه در ناز و نعمت فرو مىروند، چنان خودباختگى و
غرور و تكبر بر آنها چيره مىشود كه همه چيز را فراموش مىكنند، چنان كه قرآن مىگويد:
و اگر نعمتهايى بعد از ناراحتيها به اين انسان برسد چنان از خود مغرور مىشود كه
مىگويد ديگر همه مشكلات و ناراحتيهاى من برطرف شد و هرگز باز نخواهد گشت، و به
همين جهت شادى و سرور بىحساب و فخر فروشى و غرور بيجا سر تا پاى او را فرا
مىگيرد آن چنان كه از شكر نعمتهاى پروردگار غافل مىگردد" (وَ
لَئِنْ أَذَقْناهُ نَعْماءَ بَعْدَ ضَرَّاءَ مَسَّتْهُ لَيَقُولَنَّ ذَهَبَ
السَّيِّئاتُ عَنِّي إِنَّهُ لَفَرِحٌ فَخُورٌ).
احتمال ديگرى
در تفسير اين آيه در جمله" ذَهَبَ السَّيِّئاتُ عَنِّي"
نيز هست و آن اينكه هنگامى كه اين گونه اشخاص گرفتار شدائدى مىشوند و سپس به
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 9 صفحه : 31