" هيچ آيه‌اى شديد و مشكلتر از اين آيه بر پيامبر ص نازل نشد و لذا هنگامى كه اصحاب از آن حضرت پرسيدند چرا به اين زودى موهاى شما سفيد شده و آثار پيرى نمايان، گشته، فرمود مرا سوره هود و واقعه پير كرد!.

و در روايت ديگرى مى‌خوانيم: هنگامى كه آيه فوق نازل شد پيامبر فرمود:

شمروا، شمروا، فما رئى ضاحكا

:" دامن به كمر بزنيد، دامن به كمر بزنيد (كه وقت كار و تلاش است) و از آن پس پيامبر هرگز خندان ديده نشد"! [1] دليل آن هم روشن است، زيرا چهار دستور مهم در اين آيه وجود دارد كه هر كدام بار سنگينى بر دوش انسان مى‌گذارد.

از همه مهمتر، فرمان به استقامت است، استقامت كه از ماده قيام گرفته شده از اين نظر كه انسان در حال قيام بر كار و تلاش خود تسلط بيشترى دارد، استقامت كه به معنى طلب قيام است يعنى در خود آن چنان حالتى ايجاد كن كه سستى در تو راه نيابد، چه فرمان سخت و سنگينى؟.

هميشه بدست آوردن پيروزيها كار نسبتا آسانى است، اما نگه داشتن آن بسيار مشكل آنهم در جامعه‌اى آن چنان عقب افتاده و دور از عقل و دانش در برابر مردمى لجوج و سرسخت، و در ميان دشمنانى انبوه و مصمم، و در طريق ساختن جامعه‌اى سالم و سر بلند و با ايمان و پيشتاز، استقامت در اين راه كار ساده‌اى نبوده است.

دستور ديگر اينكه اين استقامت بايد تنها انگيزه الهى داشته باشد و هر گونه وسوسه شيطانى از آن دور بماند، يعنى بدست آوردن بزرگترين قدرتهاى سياسى و اجتماعى، آنهم براى خدا!.

سوم مساله رهبرى كسانى است كه به راه حق برگشتند و آنها را هم به استقامت واداشتن.

[1] در المنثور ذيل آيه.