آنها صبح است و با نخستين شعاع صبحگاهى زندگى اين قوم غروب خواهد كرد" (إِنَّ مَوْعِدَهُمُ الصُّبْحُ‌).

اكنون برخيزيد و هر چه زودتر شهر را ترك گوئيد" مگر صبح نزديك نيست" (أَ لَيْسَ الصُّبْحُ بِقَرِيبٍ‌).

در بعضى از روايات مى‌خوانيم هنگامى كه فرشتگان موعد عذاب را صبح ذكر كردند لوط از شدت ناراحتى كه از اين قوم آلوده داشت همان قومى كه با اعمال ننگينشان قلب او را مجروح و روح او را پر از غم و اندوه ساخته بودند، از فرشتگان خواست كه حالا كه بنا است نابود شوند چه بهتر كه زودتر!.

ولى آنها لوط را دلدارى دادند و گفتند مگر صبح نزديك نيست.

سر انجام لحظه عذاب فرا رسيد و به انتظار لوط پيامبر پايان داد، همانگونه كه قرآن مى‌گويد:" هنگامى كه فرمان ما فرا رسيد آن سرزمين را زير و رو كرديم، و بارانى از سنگ، از گلهاى متحجر متراكم بر روى هم، بر سر آنها فرو ريختيم" (فَلَمَّا جاءَ أَمْرُنا جَعَلْنا عالِيَها سافِلَها وَ أَمْطَرْنا عَلَيْها حِجارَةً مِنْ سِجِّيلٍ مَنْضُودٍ).

" سجيل" در اصل يك كلمه فارسى است كه از" سنگ" و" گل" گرفته شده است بنا بر اين چيزى است كه نه كاملا مانند سنگ سخت شده و نه همچون گل سست است بلكه برزخى ميان آن دو مى‌باشد.

" منضود" از ماده" نضد" به معنى رويهم قرار گفتن و پى در پى آمدن است يعنى اين باران سنگ آن چنان سريع و پى در پى بود كه گويى سنگها بر هم سوار مى‌شدند.

ولى اين سنگها، سنگهاى معمولى نبودند بلكه" سنگهايى بودند نشاندار،