مفصلتر از اينجا آمده (مانند سوره بقره، آل عمران، نساء، انعام، انبياء، و غير آن) ولى در اينجا تنها به يك قسمت از زندگانى او كه مربوط به داستان قوم لوط و مجازات اين گروه آلوده عصيانگر است، ذكر شده، نخست مى‌گويد:

" فرستاده‌هاى ما نزد ابراهيم آمدند در حالى كه حامل بشارتى بودند" (وَ لَقَدْ جاءَتْ رُسُلُنا إِبْراهِيمَ بِالْبُشْرى‌).

همانگونه كه از آيات بعد استفاده مى‌شود اين فرستادگان الهى همان فرشتگانى بودند كه مامور درهم كوبيدن شهرهاى قوم لوط بودند، ولى قبلا براى دادن پيامى به ابراهيم ع نزد او آمدند.

در اينكه اين بشارتى كه آنها حامل آن بودند چه بوده است، دو احتمال وجود دارد كه جمع ميان آن دو نيز بى‌مانع است: نخست بشارت به تولد اسماعيل و اسحاق، زيرا يك عمر طولانى بر ابراهيم گذشته بود و هنوز فرزندى نداشت، در حالى كه آرزو مى‌كرد فرزند يا فرزندانى كه حامل لواى نبوت باشند داشته باشد، بنا بر اين اعلام تولد اسحاق و اسماعيل بشارت بزرگى براى او محسوب مى‌شد.

ديگر اينكه ابراهيم از فساد قوم لوط و عصيانگرى آنها سخت ناراحت بود، هنگامى كه با خبر شد آنها چنين ماموريتى دارند، خوشحال گشت.

بهر حال:" هنگامى كه رسولان بر او وارد شدند، سلام كردند" (قالُوا سَلاماً)" او هم در پاسخ با آنها سلام گفت" (قالَ سَلامٌ‌)" و چيزى نگذشت كه گوساله بريانى براى آنها آورد" (فَما لَبِثَ أَنْ جاءَ بِعِجْلٍ حَنِيذٍ)" عجل" به معنى گوساله، و" حنيذ" به معنى بريان است، و بعضى احتمال داده‌اند كه حنيذ هر نوع بريان را نمى‌گيرد بلكه تنها به گوشتى گفته مى‌شود كه روى سنگها مى‌گذارند و در كنار آتش قرار مى‌دهند و بى‌آنكه آتش به‌