[سوره هود (11): آيات 62 تا 65]

قالُوا يا صالِحُ قَدْ كُنْتَ فِينا مَرْجُوًّا قَبْلَ هذا أَ تَنْهانا أَنْ نَعْبُدَ ما يَعْبُدُ آباؤُنا وَ إِنَّنا لَفِي شَكٍّ مِمَّا تَدْعُونا إِلَيْهِ مُرِيبٍ (62) قالَ يا قَوْمِ أَ رَأَيْتُمْ إِنْ كُنْتُ عَلى‌ بَيِّنَةٍ مِنْ رَبِّي وَ آتانِي مِنْهُ رَحْمَةً فَمَنْ يَنْصُرُنِي مِنَ اللَّهِ إِنْ عَصَيْتُهُ فَما تَزِيدُونَنِي غَيْرَ تَخْسِيرٍ (63) وَ يا قَوْمِ هذِهِ ناقَةُ اللَّهِ لَكُمْ آيَةً فَذَرُوها تَأْكُلْ فِي أَرْضِ اللَّهِ وَ لا تَمَسُّوها بِسُوءٍ فَيَأْخُذَكُمْ عَذابٌ قَرِيبٌ (64) فَعَقَرُوها فَقالَ تَمَتَّعُوا فِي دارِكُمْ ثَلاثَةَ أَيَّامٍ ذلِكَ وَعْدٌ غَيْرُ مَكْذُوبٍ (65)

ترجمه:

62- گفتند اى صالح! تو پيش از اين مايه اميد ما بودى! آيا ما را از پرستش آنچه پدرانمان مى‌پرستيدند نهى مى‌كنى؟ و ما در مورد آنچه ما را به سوى آن دعوت مى‌كنى در شك و ترديد هستيم.

63- گفت: اى قوم من! آيا اگر من دليل آشكارى از پروردگارم داشته باشم و رحمت او به سراغ من آمده باشد (مى‌توانم از ابلاغ رسالت او سرپيچى كنم) اگر من نافرمانى او كنم چه كسى مى‌تواند مرا در برابر وى يارى دهد؟ بنا بر اين (سخنان) شما چيزى جز اطمينان به زيانكار بودنتان بر من نمى‌افزايد.

64- اى قوم من! اين ناقه خداوند است كه براى شما دليل و نشانه‌اى است بگذاريد در زمين خدا به چرا مشغول شود و هيچگونه آزارى به آن نرسانيد كه بزودى عذاب خدا شما را فرو خواهد گرفت.

65- (اما) آنها آن را از پاى در آوردند و او به آنها گفت (مهلت شما تمام شده) سه روز در خانه‌هاتان متمتع گرديد (و بعد از آن عذاب الهى فرا خواهد رسيد) اين وعده‌اى است كه دروغ نخواهد بود.

تفسير:

اكنون ببينيم مخالفان صالح در مقابل منطق زنده و حق طلبانه او چه‌