پيشواى خود ساختند، آئين بت‌پرستى را بر پا نمودند و به هنگام دعوت پيامبرشان هود با آن همه تلاش و كوششى كه در پند و اندرز و روشن ساختن انديشه و افكار آنان و اتمام حجت نسبت به ايشان داشت نه تنها كمترين وقعى ننهادند بلكه به خاموش كردن نداى اين مرد بزرگ حق طلب برخاستند.

گاهى او را به جنون و سفاهت نسبت دادند و زمانى از خشم خدايان وى را ترساندند، اما او همچون كوه در مقابل خشم اين قوم مغرور و زورمند ايستادگى به خرج داد، و سر انجام توانست گروهى در حدود چهار هزار نفر را پاكسازى كرده و به آئين حق بخواند، اما ديگران بر لجاجت و عناد خود باقى ماندند.

سر انجام چنان كه در آيات سوره" ذاريات" و" حاقه" و" قمر" خواهد آمد، طوفان شديد و بسيار كوبنده‌اى به مدت هفت شب و شش روز بر آنها مسلط شد كه قصرهايشان را در هم كوبيد، و اجسادشان را همچون برگهاى پائيزى بر امواج باد سوار كرد و به اطراف پراكنده ساخت، مؤمنان راستين را قبلا از ميان آنان بيرون برد و نجات داد، و زندگانى و سر نوشتشان درس بزرگ عبرتى براى همه جباران و خودكامگان گشت‌ [1]

2- لعن و نفرين ابدى بر قوم عاد باد

اين تعبير و مشابه آن در آيات متعددى از قرآن در باره اقوام مختلفى آمده است كه پس از شرح بخشى از حالات آنها مى‌فرمايد: أَلا بُعْداً لِثَمُودَ (سوره هود آيه 68) أَلا بُعْداً لِمَدْيَنَ كَما بَعِدَتْ ثَمُودُ (سوره هود آيه 89) فَبُعْداً لِلْقَوْمِ الظَّالِمِينَ‌ (سوره مؤمنون آيه 41) فَبُعْداً لِقَوْمٍ لا يُؤْمِنُونَ‌ (سوره مؤمنون آيه 44) و همچنين در داستان نوح قبلا خوانديم‌ وَ قِيلَ بُعْداً لِلْقَوْمِ الظَّالِمِينَ‌ (سوره هود آيه 44)

[1] تفسير الميزان، تفسير مجمع البيان و كتاب اعلام قرآن.