باره قدرت آميخته با عدالت پروردگار است، چرا كه قدرتمندان غالبا زورگو و ظالمند، اما خداوند با قدرت بى‌انتهايش، همواره بر صراط مستقيم عدالت و جاده صاف حكمت و نظم و حساب مى‌باشد.

اين نكته را نيز از نظر نبايد دور داشت كه سخنان" هود" در برابر مشركان بيان كننده اين واقعيت است كه هر قدر دشمنان لجوج بر لجاجت خود بيفزايند، رهبر قاطع بايد بر استقامت خود بيفزايد، قوم هود او را سخت از بتها ترساندند، او در مقابل، آنها را به نحو شديدترى از قدرت قاهره خداوند بيم داد.

سر انجام" هود" در آخرين سخن به آنها چنين مى‌گويد:" اگر شما از راه حق روى بر تابيد به من زيانى نمى‌رسد، چرا كه من رسالت خويش را به شما ابلاغ كردم" (فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقَدْ أَبْلَغْتُكُمْ ما أُرْسِلْتُ بِهِ إِلَيْكُمْ‌).

اشاره به اينكه گمان نكنيد اگر دعوت من پذيرفته نشود براى من شكست است، من انجام وظيفه كردم، انجام وظيفه، پيروزى است، هر چند دعوتم مورد قبول واقع نشود، و اين درسى است براى همه رهبران راستين و پيشوايان راه حق، كه هرگز از كار خود احساس خستگى و نگرانى نكنند، هر چند مردم دعوت آنان را پذيرا نشوند.

سپس همانگونه كه بت پرستان او را تهديد كرده بودند، او به طرز شديدترى آنها را به مجازات الهى تهديد ميكند و ميگويد:" اگر شما دعوت حق را نپذيريد خداوند بزودى شما را نابود كرده و گروه ديگرى را جانشين شما مى‌كند و هيچگونه زيانى به او نمى‌رسانيد" (وَ يَسْتَخْلِفُ رَبِّي قَوْماً غَيْرَكُمْ وَ لا تَضُرُّونَهُ شَيْئاً).

اين قانون خلقت است، كه هر گاه مردمى لياقت پذيرا شدن نعمت هدايت و يا نعمتهاى ديگر پروردگار را نداشته باشند، آنها را از ميان بر مى‌دارد و و گروهى لايق به جاى آنان مى‌نشاند.