نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 8 صفحه : 151
همانگونه كه روش قرآن مجيد است كه در آيهاى سخنى را به اجمال برگذار مىكند و
در آيه بعد به شرح و توضيح آن مىپردازد، در دومين آيه مورد بحث مؤمنان را كه
فروشندهگان جان و مال به خدا هستند با نه صفت بارز معرفى مىكند.
1-" آنها توبه كارانند" و دل و جان خود را به وسيله آب توبه از
آلودگى گناه شستشو مىدهند
(التَّائِبُونَ).
2-" آنها عبادت كارانند" و در پرتو راز و نياز با خدا و پرستش ذات
پاك او خود سازى مىكنند". (الْعابِدُونَ) 3-" آنها در برابر نعمتهاى مادى و معنوى پروردگار
سپاس مىگويند" (الْحامِدُونَ).
4-" آنها از يك كانون عبادت و پرستش به كانون ديگرى رفت و آمد
دارند" (السَّائِحُونَ).
و به اين ترتيب برنامههاى خود سازى آنان در پرتو عبادت، در محيط محدودى خلاصه
نمىشود، و به افق خاصى تعلق ندارد، بلكه همه جا كانون عبوديت پروردگار و خودسازى
و تربيت براى آنها است، و هر كجا درسى در اين زمينه باشد طالب آنند.
" سائح" در اصل از ماده" سيح" و" سياحت" به
معنى جريان و استمرار گرفته شده.
و در اينكه منظور از سائح در آيه فوق چه نوع سياحت و جريان و استمرارى است در
ميان مفسران گفتگو است.
بعضى همانگونه كه در بالا گفتيم سير در ميان كانونهاى عبادت گرفتهاند، در
حديثى از پيامبر ص مىخوانيم"