پيامبر ص از خودش چيزى نمى‌داند بلكه آنچه خدا از غيب و اسرار نهان در اختيارش گذارده است مى‌داند، همانگونه كه در آيه 26 و 27 از سوره جن مى‌خوانيم:

عالِمُ الْغَيْبِ فَلا يُظْهِرُ عَلى‌ غَيْبِهِ أَحَداً إِلَّا مَنِ ارْتَضى‌ مِنْ رَسُولٍ‌:" خداوند از تمام امور پنهانى آگاه است و هيچكس را از علم غيب خود آگاه نمى‌سازد مگر رسولانى كه مورد رضايت او هستند".

اصولا تكميل مقام رهبرى، آنهم يك رهبرى جهانى و همگانى، آنهم در تمام زمينه‌هاى مادى و معنوى، نياز به آگاهى بر بسيارى از مسائل دارد كه از ساير مردم پوشيده است، نه تنها آگاهى از احكام و قوانين الهى، بلكه آگاهى بر اسرار جهان هستى و ساختمان بشر و قسمتى از حوادث آينده و گذشته، اين بخش از علم غيب را خداوند در اختيار فرستادگان و نمايندگانش مى‌گذارد، و اگر نگذارد رهبرى آنها تكميل نخواهد شد.

و به تعبير ديگر: اقدامات و سخنان و گفته‌هاى آنها رنگ زمان و مكان خودشان پيدا خواهد كرد و محدود به شرائط يك عصر و يك محيط مى‌شود، اما هنگامى كه از اين بخش از اسرار غيب آگاه باشند، برنامه‌ها را آن چنان پياده مى‌كنند كه براى آيندگان و كسانى كه در شرائط و مقتضيات ديگر به وجود خواهند آمد نيز مفيد و كافى خواهد بود.

(براى توضيح بيشتر در زمينه" آگاهى از غيب" به جلد پنجم تفسير نمونه صفحه 245 مراجعه فرمائيد).