در كتاب" امالى"" شيخ" از پيامبر نيز همين مضمون نقل شده است كه" هر كس زكات مال خود را بپردازد باقيمانده آن كنز نيست‌ [1] ولى روايات ديگرى در منابع اسلامى مشاهده مى‌كنيم كه مضمون آن با تفسير فوق ظاهرا و در بدو نظر سازگار نيست، از جمله حديثى است كه در" مجمع البيان" از على ع نقل شده كه فرمود:"

ما زاد على اربعة آلاف فهو كنز ادى زكاته او لم يودها و ما دونها فهى نفقة فَبَشِّرْهُمْ بِعَذابٍ أَلِيمٍ‌

"" هر چه از چهار هزار (درهم)- كه ظاهرا اشاره به مخارج يك سال است- بيشتر باشد" كنز" است خواه زكاتش را بپردازند يا نه، و آنچه كمتر از آن باشد نفقه و هزينه زندگى محسوب مى‌شود، بنا بر اين ثروت‌اندوزان را به عذاب دردناك بشارت ده" [2] و در كتاب" كافى" از" معاذ بن كثير" چنين نقل شده كه مى‌گويد از امام صادق ع شنيدم مى‌گفت:" شيعيان ما فعلا آزادند كه از آنچه در دست دارند در راه خير انفاق كنند (و باقيمانده براى آنها حلال است) اما هنگامى كه" قائم" ما قيام كند تمام كنزها و ثروتهاى اندوخته را تحريم خواهد كرد تا همه را نزد او آرند و از آن در برابر دشمنان كمك گيرد و اين مفهوم كلام خداست كه در كتابش فرموده" وَ الَّذِينَ يَكْنِزُونَ الذَّهَبَ وَ الْفِضَّةَ ..." [3] در شرح حال" ابو ذر" نيز كرارا و در بسيارى از كتب اين مطلب نقل شده است كه او آيه فوق را در برابر معاويه در شام هر صبح و شام مى‌خواند و با صداى بلند فرياد مى‌زد:" بشر اهل الكنوز بكى فى الجباه و كى بالجنوب و كى بالظهور ابدا حتى يتردد الحر فى اجوافهم":" به گنج‌اندوزان بشارت ده‌

[1]" نور الثقلين" جلد 2 صفحه 213.

[2]" مجمع البيان" ذيل آيه و" نور الثقلين" جلد 2 صفحه 213.

[3]" نور الثقلين" جلد 2 صفحه 213.