در آيه بعد براى تكميل اين بيان آنها را به مطالعه عالم هستى، آسمانها و زمين، دعوت مى‌كند و مى‌گويد:" آيا در حكومت آسمانها و زمين و مخلوقاتى كه خدا آفريده از روى دقت و فكر نظر نيفكندند" (أَ وَ لَمْ يَنْظُرُوا فِي مَلَكُوتِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما خَلَقَ اللَّهُ مِنْ شَيْ‌ءٍ).

تا بدانند اين عالم وسيع آفرينش با اين نظام حيرت‌انگيز بيهوده آفريده نشده و هدفى براى آن بوده است، و دعوت پيامبر ص در حقيقت دنباله همان هدف آفرينش، يعنى تكامل و تربيت انسان است.

" ملكوت" در اصل از ريشه" ملك" به معنى حكومت و مالكيت است، و اضافه" واو" و" ت" به آن براى تاكيد و مبالغه مى‌باشد و معمولا به حكومت مطلقه خداوند بر سراسر عالم هستى گفته مى‌شود.

نظر افكندن در نظام شگرف اين عالم هستى كه پهنه ملك و حكومت خدا است، هم نيروى خدا پرستى و ايمان به حق را تقويت مى‌كند، و هم روشنگر وجود يك هدف مهم در اين عالم بزرگ و منظم است، و در هر دو صورت، انسان را به جستجوى نماينده خدا و رحمتى كه بتواند هدف آفرينش را پياده كند مى‌فرستد.

سپس براى اينكه آنها را از خواب غفلت بيدار سازد مى‌فرمايد" آيا در اين موضوع نيز انديشه نكردند كه ممكن است پايان زندگى آنها نزديك شده باشد، اگر امروز ايمان نياورند، و دعوت اين پيامبر را نپذيرند، و قرآنى را كه بر او نازل شده است با اينهمه نشانه‌هاى روشن قبول نكنند، به كدام سخن بعد از آن ايمان خواهند آورد"؟ (وَ أَنْ عَسى‌ أَنْ يَكُونَ قَدِ اقْتَرَبَ أَجَلُهُمْ فَبِأَيِّ حَدِيثٍ بَعْدَهُ يُؤْمِنُونَ‌).

يعنى اولا چنان نيست كه عمر آنها جاودانى باشد، فرصتها به سرعت درگذرند و هيچكس نميداند فردا زنده خواهد بود يا نه، پس با اين حال امروز و