رابعا: در آيات گذشته سخن از اقدام مشركان به عمران مساجد بود (ما كانَ لِلْمُشْرِكِينَ أَنْ يَعْمُرُوا مَساجِدَ اللَّهِ‌) و آيات مورد بحث كه به دنبال آن قرار دارد، همان موضوع را تعقيب مى‌كند، و اين نشان مى‌دهد كه عمران مسجد الحرام و سقايت حاج در حال شرك موضوع بحث اين آيات است و اين چيزى است كه با روايت نعمان تطبيق نمى‌كند.

و تنها مطلبى كه ممكن است در برابر اين استدلالات گفته شود، اين است كه تعبير به" أَعْظَمُ دَرَجَةً" نشان مى‌دهد كه هر دو طرف" مقايسه" عمل خوبى هستند، اگر چه يكى از ديگرى برتر بوده است.

ولى جواب اين سخن روشن است، زيرا افعل تفضيل (صفت تفضيلى) غالبا در مواردى به كار مى‌رود كه يك طرف مقايسه واجد فضيلت است، و طرف ديگر" صفر" مى‌باشد، مثلا بسيار شده است كه مى‌گويند" دير رسيدن بهتر از هرگز نرسيدن است"، مفهوم اين سخن آن نيست كه" هرگز به مقصد نرسيدن و تصادف كردن و نابودى" چيز خوبى است، ولى" دير رسيدن" از آن بهتر است، و يا اينكه در قرآن مى‌خوانيم" وَ الصُّلْحُ خَيْرٌ" (سوره نساء 128):

" صلح از جنگ بهتر است" معنى اين جمله آن نيست كه جنگ چيز خوبى است، و يا اينكه مى‌خوانيم" وَ لَعَبْدٌ مُؤْمِنٌ خَيْرٌ مِنْ مُشْرِكٍ‌" (سوره بقره آيه 221):

" بنده با ايمان از بت‌پرست بهتر است" آيا بت‌پرست خير و فضيلتى دارد؟ و در همين سوره توبه آيه 108 مى‌خوانيم:" لَمَسْجِدٌ أُسِّسَ عَلَى التَّقْوى‌ مِنْ أَوَّلِ يَوْمٍ أَحَقُّ أَنْ تَقُومَ فِيهِ‌":" مسجدى كه اساس آن از روز نخست بر پايه تقوى گذارده شده است (از مسجد ضرار همان مسجدى كه منافقان براى ايجاد تفرقه ساخته بودند) براى عبادت شايسته‌تر است.

با اينكه مى‌دانيم عبادت در مسجد ضرار هيچ گونه شايستگى ندارد و نظير اين تعبيرات در قرآن و كلمات عرب و ساير زبانها فراوان است.