ابو سفيان) پس از فتح مكه ظاهرا اسلام آوردند، و در موقع نزول آيه در صف مسلمانان جاى گرفته بودند، و مبارزه با آنها مفهومى نداشت.

امروز هم اين دستور مهم قرآن به قوت خود باقى است، براى از بين بردن ظلم و فساد، استعمار و استثمار بايد موضع‌گيريها در برابر رؤسا و پيشوايان اين گروه‌ها باشد، و پرداختن به افراد عادى بى ثمر است (دقت كنيد!).

ولى افسوس كه شكافهاى طبقاتى و بتهاى قومى و نژادى بار ديگر اين اخوت اسلامى را كه مايه غبطه همه دشمنان بود از ميان برده و برادران ديروز چنان امروز در برابر هم صف كشيده‌اند كه باور ناكردنى است، و گاهى آن چنان از يكديگر كشتار مى‌كنند كه هيچ دشمنى با دشمن خود چنين نمى‌كند، و اين است يكى از اسرار عقب‌ماندگى امروز ما!

قرآن به آنها صريحا جواب مى‌گويد شما نبايد از اين انسانهاى ضعيف بترسيد، بلكه بايد از مخالفت فرمان پروردگار ترس داشته باشيد، به علاوه ترس از اينكه پيمان‌شكن باشيد نابجا است زيرا آنها در ابتداء مقدمات پيمان شكنى را فراهم ساختند و پيشقدم شدند.