ثَمَناً قَلِيلًا فَصَدُّوا عَنْ سَبِيلِهِ‌).

در روايتى چنين آمده كه" ابو سفيان" غذايى ترتيب داد و جمعى از مردم را به مهمانى فرا خواند تا از اين طريق عداوت آنها را در برابر پيامبر اسلام ص برانگيزد.

بعضى از مفسران آيه فوق را اشاره به اين داستان دانسته‌اند، ولى ظاهر اين است كه آيه مفهوم وسيعى دارد كه اين ماجرا و ساير ماجراهاى بت پرستان را شامل مى‌شود كه براى حفظ منافع مادى و زودگذر خويش از آيات خدا چشم پوشيدند.

بعد مى‌گويد:" چه عمل بدى آنها انجام مى‌دادند" (إِنَّهُمْ ساءَ ما كانُوا يَعْمَلُونَ‌).

هم خود را از سعادت و هدايت و خوشبختى محروم مى‌ساختند، و هم سد راه ديگران مى‌شدند، و چه عملى از اين بدتر كه انسان هم بار گناه خويش را بر دوش كشد و هم بار گناه ديگران را.

" اين مشركان اگر دستشان برسد، در باره هيچ فرد با ايمانى كمترين ملاحظه خويشاوندى و عهد و پيمان را نخواهند كرد" (لا يَرْقُبُونَ فِي مُؤْمِنٍ إِلًّا وَ لا ذِمَّةً).

" چرا كه اينها اصولا مردمى تجاوزكارند". (وَ أُولئِكَ هُمُ الْمُعْتَدُونَ‌).

نه تنها در باره شما، در مورد هر كس كه توانايى داشته باشند دست به تجاوز مى‌زنند.

گرچه مضمون آيه فوق بحثى را كه در آيات گذشته آمده تاكيد مى‌كند، ولى تفاوت و اضافه‌اى نسبت به آن دارد، و آن اينكه در آيات گذشته سخن از ياران پيامبر ص و مسلمانانى بود كه در گرد او بودند، ولى در اين آيه سخن‌