و نيز در كتاب توحيد از امام على بن موسى الرضا ع از پدرانش از على ع نقل شده كه فرمود:

ان للَّه عز و جل تسعة و تسعين اسما من دعا اللَّه بها استجاب له و من احصاها دخل الجنة

[1] در كتاب صحيح بخارى و مسلم و ترمذى و كتب ديگر از منابع حديث اهل تسنن نيز همين مضمون پيرامون اسماء نود و نه‌گانه خدا و اينكه هر كس خدا را با آن بخواند، دعاى او مستجاب است يا هر كس آنها را احصا كند، اهل بهشت خواهد بود، نقل شده است‌ [2] از پاره‌اى از اين احاديث استفاده مى‌شود كه اين اسامى نود و نه‌گانه در قرآن است، مانند روايتى كه از ابن عباس نقل شده كه مى‌گويد: پيامبر ص فرمود:

للَّه تسعة و تسعون اسما من احصاها دخل الجنة و هى فى القرآن‌ [3] و به همين جهت جمعى از دانشمندان كوشش كرده‌اند كه اين اسامى و صفات را از قرآن مجيد استخراج كنند، ولى نامهايى كه در قرآن مجيد براى خدا آمده است بيش از 99 نام است، بنا بر اين ممكن است اسماء حسنى در لابلاى آنها باشد، نه اينكه در قرآن جز اين 99 نام، نام ديگرى براى خدا وجود نداشته باشد.

در بعضى از روايات اين نامهاى نود و نه‌گانه آمده است، كه ما ذيلا يكى از اين احاديث را مى‌آوريم (ولى بايد توجه داشت، بعضى از اين نامها به شكلى كه در اين روايت آمده در متن قرآن نيست، اما مضمون و مفهوم آن در قرآن وجود دارد).

و آن روايتى است كه در توحيد صدوق از امام صادق ع از پدر و اجدادش از على ع از پيامبر ص نقل شده كه پس از اشاره به وجود نود و نه نام براى خدا

[1] و [2] و [2] تفسير الميزان و مجمع البيان و نور الثقلين ذيل آيه.