يُغَيِّرُوا ما بِأَنْفُسِهِمْ‌" برترين قانون حيات انسانها را بيان مى‌كند، و روشن مى‌سازد كه مكتب قرآن در زمينه حيات جامعه‌ها اصيل‌ترين و روشن‌ترين مكتب‌هاست، حتى به آنها كه در عصر اتم، و فضا انسان را فراموش كرده و گرداننده چرخهاى تاريخ را ابزارهاى توليد و مسائل اقتصادى كه خود مولود انسان است مى‌پندارند اعلام مى‌كند كه شما هم سخت در اشتباهيد، شما معلول را گرفته و علت اصلى را كه خود ايشان و دگرگونى انسانهاست فراموش كرده‌ايد، به شاخه چسبيده‌ايد- آنهم فقط يك شاخه- و ريشه اصلى را از خاطر برده‌ايد!، راه دور نرويم تاريخ اسلام، و يا صحيحتر تاريخ زندگى مسلمين، شاهد پيروزيهاى درخشانى در آغاز كار و شكستهاى تلخ و دردناكى به دنبال آن است، در قرون نخستين، اسلام به سرعت در جهان پيش مى‌رفت، و در همه جا نور علم و آزادى مى‌پاشيد، بر سر اقوام سايه علم و دانش مى‌گسترد، نيرو آفرين و قدرت بخش و تكان دهنده و آباد كننده بود، و تمدنى خيره‌كننده به وجود آورد كه در تاريخ سابقه نداشت اما چند قرن بيشتر نگذشت كه اين جوشش به خاموشى گرائيد، تفرقه و پراكندگى، انزوا و بى تفاوتى، ضعف و ناتوانى و در نتيجه عقب‌ماندگى جاى آن همه ترقى را گرفت، تا آنجا كه مسلمانان جهان براى وسائل ابتدايى زندگى ناچار شدند دست به دامان ديگران بزنند، فرزندان خود را براى فرا گرفتن علم و دانش راهى ديار بيگانه كنند، در حالى كه يك روز دانشگاههاى مسلمانان برترين دانشگاههاى جهان و مركز دانشجويان دوست و بيگانه بود، ولى كار به جايى رسيد كه نه تنها صادر كننده علم و صنعت و تكنولوژى نشدند بلكه مواد ابتدايى غذايى را نيز از خارج از كشورهاى خود وارد كردند!.

سرزمين فلسطين آنها، كه يك روز كانون مجد و عظمت مسلمين بود و حتى جنگجويان صليبى با مليونها كشته و مجروح در طى دويست سال! نتوانستند آن را از دست سربازان اسلام بيرون آورند، در مدت شش روز به آسانى از دست دادند! در حالى‌