او بر اثر شدت هوا پرستى و چسبيدن به لذات جهان ماده، يك حال عطش نامحدود و پايان‌ناپذير به خود گرفته كه همواره دنبال دنيا پرستى مى‌رود، نه به خاطر نياز و احتياج بلكه به شكل بيمار گونه‌اى همچون يك" سگ هار" كه بر اثر بيمارى هارى حالت عطش كاذب به او دست مى‌دهد و در هيچ حال سيراب نمى‌شود اين همان حالت دنيا پرستان و هوا پرستان دون همت است، كه هر قدر بيندوزند باز هم احساس سيرى نمى‌كنند.

سپس اضافه مى‌كند كه اين مثل مخصوص به اين شخص معين نيست، بلكه" مثالى است براى همه جمعيتهايى كه آيات خدا را تكذيب كنند" (ذلِكَ مَثَلُ الْقَوْمِ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآياتِنا).

" اين داستانها را براى آنها بازگو كن، شايد در باره آن بينديشند و مسير صحيحى را پيدا كنند" (فَاقْصُصِ الْقَصَصَ لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ‌).

همان گونه كه ملاحظه كرديد آيات فوق نامى از كسى نبرده بلكه سخن از يك عالم و دانشمند مى‌گويد كه نخست در مسير حق بود، آن چنان كه هيچكس فكر نمى‌كرد روزى منحرف شود اما سرانجام دنيا پرستى و پيروى از هواى نفس چنان به سقوطش كشانيد كه در صف گمراهان و پيروان شيطان قرار گرفت.

ولى از بسيارى از روايات و كلمات مفسران استفاده مى‌شود كه منظور از اين شخص مردى به نام" بلعم باعورا" بوده است كه در عصر موسى ع زندگى مى‌كرد و از دانشمندان و علماى مشهور بنى اسرائيل محسوب مى‌شد، و حتى موسى ع از وجود او به عنوان يك مبلغ نيرومند استفاده مى‌كرد، و كارش در اين راه آن قدر بالا گرفت كه دعايش در پيشگاه خدا به اجابت مى‌رسيد، ولى بر اثر تمايل به فرعون و وعد و وعيدهاى او از راه حق منحرف شد و همه مقامات خود را از دست‌