تمسك به كتب آسمانى و فرمانهاى الهى امكان‌پذير نمى‌باشد، و اين تعبير بار ديگر اين حقيقت را تاكيد مى‌كند كه دين و مذهب تنها يك برنامه مربوط به جهان ما وراء طبيعت و يا سراى آخرت نيست، بلكه آئينى است در متن زندگى انسانها، و در طريق حفظ منافع تمام افراد بشر و اجراى اصول عدالت و صلح و رفاه و آسايش و بالآخره هر مفهومى كه در معنى وسيع اصلاح جمع است.

و اينكه مى‌بينيم از ميان فرمانهاى خدا مخصوصا روى" نماز" تكيه شده است به خاطر آن است كه نماز واقعى پيوند انسان را با خدا چنان محكم مى‌كند كه در برابر هر كار و هر برنامه او را حاضر و ناظر مى‌بيند و مراقب اعمال خويش و اين همان است كه در آيات ديگر از آن تعبير به تاثير نماز در دعوت به امر به معروف و نهى از منكر شده است، و ارتباط اين موضوع با اصلاح جامعه انسانى روشنتر از آن است كه نياز به بيان داشته باشد.