نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 6 صفحه : 431
باز در اين آيه، اين حقيقت تجلى مىكند كه اسلام هيچگونه خصومتى با نژاد يهود
ندارد و به عنوان پيروان يك مكتب و يا وابستگان به يك نژاد، آنها را محكوم
نمىنمايد بلكه مقياس و معيار سنجش را اعمال آنها قرار مىدهد.
سپس اضافه مىكند" ما آنها را با وسائل گوناگون، نيكيها و بديها آزموديم
شايد بازگردند" (وَ بَلَوْناهُمْ
بِالْحَسَناتِ وَ السَّيِّئاتِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ) گاهى آنها را تشويق كرديم و در رفاه و نعمت قرار داديم، تا حس شكر گزارى در
آنها برانگيخته شود و به سوى حق باز آيند، و گاهى به عكس آنها را در شدائد و
سختيها و مصائب فرو برديم، تا از مركب غرور و خود پرستى و تكبر فرود آيند و به
ناتوانى خويش پى برند، شايد بيدار شوند و به سوى خدا بازگردند، و هدف در هر دو حال
مساله تربيت و هدايت و بازگشت به سوى حق بوده است.
بنا بر اين" حسنات" هر گونه نعمت و رفاه و آسايشى را شامل مىشود
همانطور كه" سيئات" هر گونه ناراحتى و شدت را فرا مىگيرد، و محدود
ساختن مفهوم اين دو در دايره معينى هيچگونه دليل ندارد.
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 6 صفحه : 431