داديد و در قضاوت شتاب نموديد، نيامدن مرا دليل بر مرگ و يا خلف وعده گرفتيد، در حالى كه لازم بود حد اقل كمى تامل كنيد تا چند روزى بگذرد و حقيقت امر روشن گردد.

در اين هنگام كه موسى ع در برابر لحظاتى بحرانى و طوفانى از زندگى بنى اسرائيل قرار گرفته بود، سر تا پايش از شدت خشم برافروخته و اندوه عميقى بر روح او سنگينى مى‌كرد، و شديدا نگران آينده بنى اسرائيل بود، زيرا تخريب و فساد كار آسانى است، و گاه از دست يك نفر خرابى‌هاى بزرگى ساخته است، ولى اصلاح و ترميم كار مشكلى است.

مخصوصا در ميان يك ملت نادان و لجوج و متعصب، اگر نغمه مخالفى سر داده شود، برچيدن آثار شوم آن به اين آسانى ممكن نيست.

موسى ع در اينجا بايد خشم شديد خود را آشكار سازد و دست به بالاترين عكس العمل‌ها بزند آن چنان كه افكار تخدير شده بنى اسرائيل را به هم بريزد و انقلابى در آن جامعه منحرف شده از حق ايجاد كند، در غير اين صورت بازگشت آنها به آسانى ممكن نيست.

قرآن عكس العمل شديد موسى ع را در برابر اين صحنه و در اين لحظات بحرانى و طوفانى چنين بازگو مى‌كند" موسى بى‌درنگ الواح تورات را از دست خود بيفكند و به سراغ برادرش هارون رفت و سر و ريش او را گرفت و به سوى خود كشيد"! (وَ أَلْقَى الْأَلْواحَ وَ أَخَذَ بِرَأْسِ أَخِيهِ يَجُرُّهُ إِلَيْهِ‌).

چنان كه از آيات ديگر قرآن مخصوصا سوره طه استفاده مى‌شود علاوه بر اينها شديدا هارون را مورد سرزنش و ملامت قرار داد و بر او بانگ زد كه آيا در حفظ عقائد جامعه بنى اسرائيل كوتاهى كردى و با فرمان من مخالفت نمودى؟ [1]

[1] سوره طه آيه 92- 93.