3- از تعبير" مِنْ كُلِّ شَيْ‌ءٍ مَوْعِظَةً" چنين استفاده مى‌شود كه همه مواعظ و اندرزها و مسائل لازم در الواح موسى ع نبود، زيرا مى‌گويد" از هر چيزى، اندرزى براى او نوشتيم"، و اين به خاطر آن است كه آئين موسى ع آخرين آئين و شخص موسى ع خاتم انبياء نبود، و مسلما در آن زمان به مقدار استعداد مردم، احكام الهى نازل گشت، ولى هنگامى كه مردم جهان به آخرين مرحله از تعليمات انبياء رسيدند، آخرين دستور كه شامل همه نيازمنديهاى مادى و معنوى مردم بود نازل گرديد.

و از اينجا روشن مى‌شود اينكه در بعضى از روايات در زمينه ترجيح مقام على ع بر مقام موسى ع آمده است كه على ع آگاه به همه قرآن بود و در قرآن بيان همه چيز آمده است (نَزَّلْنا عَلَيْكَ الْكِتابَ تِبْياناً لِكُلِّ شَيْ‌ءٍ) در حالى كه در تورات بخشى از اين مسائل آمده، طبق همين مطلب است‌ [1]

4- اينكه در آيه بالا مى‌خوانيم" بهترين اين دستورات را بگيرند" نه به اين معنى است كه در ميان آنها،" بد" و" خوب" بوده است و آنها وظيفه داشته‌اند خوب‌ها را بگيرند و بدها را رها كنند، و يا" خوب" و" خوبتر" داشته، و موظف بوده‌اند تنها" خوبترها" را انتخاب نمايند، بلكه گاهى كلمه" افعل تفضيل" به معنى" صفت مشبهه" مى‌آيد و آيه مورد بحث ظاهرا از اين قبيل است، يعنى" احسن" به معنى" حسن" است، اشاره به اينكه جميع اين دستورات حسن است و نيك.

اين احتمال نيز در آيه فوق وجود دارد كه احسن به همان معنى بهتر و

[1] براى توجه به اين روايات به تفسير نور الثقلين جلد 2 صفحه 68 مراجعه شود.