در اينجا به چند نكته بايد توجه كرد:

[1- در الواح شرايع و قوانين نوشته بوده است‌]

1- ظاهر آيه اين است كه خداوند، الواحى بر موسى ع نازل كرد كه شرايع و قوانين تورات در آن نوشته شده بود، نه اينكه الواحى در دست موسى ع بود و فرمان خدا اين دستورات در آن منعكس گرديد، اما اينكه اين الواح چگونه بوده؟ و از چه جنس و ماده‌اى؟ در قرآن، بحثى از آن به ميان نيامده، تنها كلمه" الواح" به طور سربسته آمده است، و اين كلمه جمع" لوح" است، كه در اصل از ماده" لاح يلوح" به معنى ظاهر شدن و درخشيدن گرفته شده و چون با نوشتن بر روى يك صفحه، مطالب آشكار مى‌گردد و مى‌درخشد، به صفحه‌اى كه بر آن چيزى مى‌نويسند، لوح مى‌گويند [1] ولى در روايات و گفتار مفسران احتمالات گوناگونى پيرامون كيفيت و جنس اين لوح آمده است، كه چون هيچكدام جنبه قطعى نداشت از ذكر آنها خوددارى شد.

2- از آيات مختلف قرآن استفاده مى‌شود كه خداوند با موسى ع سخن گفت، سخن گفتن خدا با موسى ع از اين طريق بوده است كه امواج صوتى را در فضا يا اجسام مى‌آفريد، گاهى اين امواج صوتى از لابلاى" شجره وادى ايمن"، و گاهى در" كوه طور" به گوش موسى ع مى‌رسيد، و اينكه بعضى از افرادى كه جمود بر الفاظ دارند پنداشته‌اند اينگونه آيات دليل بر تجسم خدا است، بسيار بى اساس است.

البته شك نيست كه اين كلام چنان بوده است كه موسى ع با شنيدن آن، شك نداشت كه از طرف خداوند و براى سخن گفتن با او است، اين علم براى موسى ع يا از طريق وحى و الهام حاصل شده بود و يا از قرائن ديگر.

[1] تفسير تبيان جلد چهارم صفحه 539.