مُوسى‌ إِنِّي اصْطَفَيْتُكَ عَلَى النَّاسِ بِرِسالاتِي وَ بِكَلامِي‌).

اكنون كه چنين است" آنچه را به تو دستور داده‌ام بگير و در برابر اين همه موهبت، از شكرگزاران باش" (فَخُذْ ما آتَيْتُكَ وَ كُنْ مِنَ الشَّاكِرِينَ‌).

آيا از اين آيه استفاده مى‌شود كه تكلم با خدا از امتيازات مخصوص موسى ع در ميان پيامبران بود؟ يعنى تو را از ميان پيامبران براى اين كار برگزيدم؟.

حق اين است كه آيه فوق در صدد اثبات چنين مطلبى نيست، بلكه به قرينه ذكر رسالات، كه همه پيامبران دارا بودند، هدف آيه بيان دو امتياز بزرگ موسى ع بر توده مردم است، يكى دريافت رسالات خدا، و ديگرى گفتگوى با پروردگار كه هر دو مقام رهبرى او را در ميان امت خويش تثبيت مى‌كرد.

سپس به او دستور داديم كه" با نهايت جديت و قوت اراده اين فرمانها را برگير" (فَخُذْها بِقُوَّةٍ).

" و به قوم خود نيز فرمان ده كه بهترين آنها را انتخاب كنند" (وَ أْمُرْ قَوْمَكَ يَأْخُذُوا بِأَحْسَنِها).

و نيز به آنها اخطار كن كه مخالفت با اين فرمانها و فرار از زير بار مسئوليتها و وظائف، نتيجه دردناكى دارد، و پايانش دوزخ است و" به زودى جايگاه فاسقان را به شما نشان خواهيم داد" (سَأُرِيكُمْ دارَ الْفاسِقِينَ‌).