موسى ع مى‌خواست به چنين مقامى از شهود و معرفت برسد، در حالى كه رسيدن به چنين مقامى در دنيا ممكن نيست، اگر چه در آخرت كه عالم شهود و عالم بروز است، امكان دارد.

ولى خداوند در پاسخ موسى ع گفت: چنين رؤيتى هرگز براى تو ممكن نيست و براى اثبات مطلب، جلوه‌اى بر كوه كرد و كوه از هم متلاشى شد، و بالآخره موسى ع از اين درخواست توبه نمود [1] ولى اين تفسير از جهاتى بر خلاف ظاهر آيه مورد بحث است، و لازمه آن ارتكاب مجاز از چند جهت مى‌باشد [2] به علاوه با بعضى از روايات كه در تفسير آيه نيز وارد شده، سازگار نيست، و حق همان تفسير اول است.

آخرين سؤالى كه در اين باره، مطرح مى‌شود اين است كه موسى ع چرا پس از بهوش آمدن عرضه داشت" تبت اليك" در حالى كه كار خلافى انجام نداده بود؟ چه اينكه اگر اين درخواست را از طرف بنى اسرائيل كرده عملى بر طبق ماموريت بوده است و انجام وظيفه نموده، و اگر براى خودش به منظور شهود باطنى سؤال كرده، اين هم كار خلافى محسوب نمى‌شود؟

ولى از دو جهت مى‌توان اين سؤال را پاسخ گفت، نخست اينكه موسى ع‌

[1] تلخيص از تفسير الميزان جلد هشتم صفحه 249 تا 254.

[2] مخالف مفهوم" رؤيت" و همچنين اطلاق جمله" لن ترانى" و جمله" أَ تُهْلِكُنا بِما فَعَلَ السُّفَهاءُ مِنَّا" مى‌باشد از اين گذشته درخواست شهود باطنى درخواست بدى نبوده كه موسى از آن توبه كند، ابراهيم هم تقاضاى چنين موضوعى در زمينه" معاد" از خداوند كرد و به درخواست او پاسخ مثبت داده شد و اگر در مورد شهود باطنى پروردگار پاسخ منفى باشد دليل بر مؤاخذه كردن نخواهد بود.