[سوره الأعراف (7): آيات 127 تا 129]

وَ قالَ الْمَلَأُ مِنْ قَوْمِ فِرْعَوْنَ أَ تَذَرُ مُوسى‌ وَ قَوْمَهُ لِيُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ وَ يَذَرَكَ وَ آلِهَتَكَ قالَ سَنُقَتِّلُ أَبْناءَهُمْ وَ نَسْتَحْيِي نِساءَهُمْ وَ إِنَّا فَوْقَهُمْ قاهِرُونَ (127) قالَ مُوسى‌ لِقَوْمِهِ اسْتَعِينُوا بِاللَّهِ وَ اصْبِرُوا إِنَّ الْأَرْضَ لِلَّهِ يُورِثُها مَنْ يَشاءُ مِنْ عِبادِهِ وَ الْعاقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ (128) قالُوا أُوذِينا مِنْ قَبْلِ أَنْ تَأْتِيَنا وَ مِنْ بَعْدِ ما جِئْتَنا قالَ عَسى‌ رَبُّكُمْ أَنْ يُهْلِكَ عَدُوَّكُمْ وَ يَسْتَخْلِفَكُمْ فِي الْأَرْضِ فَيَنْظُرَ كَيْفَ تَعْمَلُونَ (129)

ترجمه:

127- اشراف قوم فرعون (به او) گفتند: آيا موسى و قومش را رها مى‌كنى كه در زمين فساد كنند و تو و خدايانت را رها سازند، گفت به زودى پسرانشان را مى‌كشيم و دخترانشان را زنده نگه مى‌داريم (تا خدمت ما كنند) و ما بر آنها كاملا مسلط هستيم.

128- موسى به قوم خود گفت از خدا يارى جوييد و استقامت پيشه كنيد كه زمين از آن خدا است و آن را به هر كس بخواهد (و شايسته بداند) واگذار مى‌كند و سرانجام (نيك) براى پرهيزكاران است.

129- گفتند: پيش از آنكه به سوى ما بيايى آزار ديديم و (هم اكنون) پس از آمدنت نيز آزار مى‌بينيم (كى اين آزارها سر خواهد آمد؟) گفت اميد است پروردگارتان دشمن شما را هلاك كند و شما را در زمين جانشين (آنها) سازد و بنگرد چگونه عمل مى‌كنيد؟.