انسانى نگذشته است كاملا تطبيق مى‌كند.

ضمنا از اينكه اين جمله با" او" عطف شده نشان مى‌دهد كه نعمتهاى ديگر بهشتى مخصوصا ميوه‌ها ميتواند جانشين آب گردد، و عطش سوزان انسان را تسكين بخشد.

[4- تعبير به" إِنَّ اللَّهَ حَرَّمَهُما"]

4- جمله" إِنَّ اللَّهَ حَرَّمَهُما عَلَى الْكافِرِينَ‌" (خداوند آنها را بر كافران حرام كرده) اشاره به اين است كه بهشتيان مضايقه‌اى از بخشيدن اين نعمتها ندارند زيرا نه چيزى از آنها كم ميشود و نه در درون سينه، كينه‌اى نسبت به كسى دارند، حتى نسبت به دشمنانشان، ولى وضع دوزخيان آن چنان است كه نمى‌توانند از نعمتهاى بهشتى بهره گيرند، اين تحريم در حقيقت يك نوع" تحريم تكوينى" است، همانند محروميت بسيارى از بيماران از غذاهاى لذيذ و رنگارنگ.

" و زندگى دنيا آنها را فريب داد و مغرور ساخت" (وَ غَرَّتْهُمُ الْحَياةُ الدُّنْيا).

اين امور سبب شد كه آنها در لجنزار شهوات فرو روند و همه چيز حتى رستاخيز را به دست فراموشى بسپارند و گفتار پيامبران و آيات الهى را انكار كنند، لذا به دنبال آن اضافه مى‌كند" امروز هم ما آنها را فراموش خواهيم كرد همانگونه كه آنها لقاى چنين روزى را فراموش كردند و همانگونه كه آيات ما را انكار نمودند" (فَالْيَوْمَ نَنْساهُمْ كَما نَسُوا لِقاءَ يَوْمِهِمْ هذا وَ ما كانُوا بِآياتِنا يَجْحَدُونَ‌).