از بهشتيان تمناى آب و ارزاق بهشتى مى‌نمايند" تا عطش سوزان خود را تسكين بخشند و از آلام خود بكاهند (وَ نادى‌ أَصْحابُ النَّارِ أَصْحابَ الْجَنَّةِ أَنْ أَفِيضُوا عَلَيْنا مِنَ الْماءِ أَوْ مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّهُ‌).

ولى بلافاصله بهشتيان دست رد بر سينه آنها گذارده، و" ميگويند خداوند اينها را بر كافران تحريم كرده است" (قالُوا إِنَّ اللَّهَ حَرَّمَهُما عَلَى الْكافِرِينَ‌).

[1- تعبير قرآن در مورد گفتگوى دوزخيان با بهشتيان‌]

1- قرآن گفتگوى دوزخيان با بهشتيان را با جمله" نادى" كه معمولا براى سخن گفتن از دور است آورده و اين نشان ميدهد كه در ميان اين دو گروه فاصله بسيار زيادى است، و البته اين موضوع هيچ بعيد نيست كه حتى تا ميليونها فرسنگ فاصله سخن يكديگر را بشنوند و حتى يكديگر را در پاره‌اى از اوقات ببينند، و اگر اين موضوع در گذشته ممكن بود براى بعضى مشكلى ايجاد كند در عصر و زمان ما كه انتقال صداها و تصويرها از فاصله‌هاى بسيار دور در همين جهان حل شده است جاى تعجب نخواهد بود.

[2- نخستين تقاضاى دوزخيان‌]

2- نخستين تقاضاى دوزخيان در آيه فوق همان آب ذكر شده و اين طبيعى است كه شخصى كه در آتش ميسوزد قبل از هر چيز آب مى‌طلبد تا عطش سوزان خود را تسكين بخشد.

[3- تعبير به" مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّهُ‌"]

3- جمله‌ مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّهُ‌ (از آنچه خدا بشما روزى داده) كه تعبيرى است سربسته و توأم با يك نوع ابهام نشان ميدهد كه حتى دوزخيان نمى‌توانند از ماهيت و انواع نعمتهاى بهشتى آگاه شوند، اين موضوع با بعضى از احاديث كه مى‌گويد در بهشت نعمتهايى است كه هيچ چشمى نديده و هيچ گوشى نشنيده و به فكر هيچ‌