صنايع ظريفه، و هنر به معنى واقعى همه مولود اين حس است، با وجود اين چگونه ممكن است، يك قانون صحيح، اين حس اصيل را در روح انسان خفه كند، و عواقب سوء عدم اشباع صحيح آن را ناديده بگيرد.

لذا در اسلام: استفاده كردن از زيبائيهاى طبيعت، لباسهاى زيبا و متناسب، به كار بردن انواع عطرها، و امثال آن، نه تنها مجاز شمرده شده بلكه به آن توصيه و سفارش نيز شده است، و روايات زيادى در اين زمينه از پيشوايان مذهبى در كتب معتبر نقل شده است.

به عنوان نمونه در تاريخ زندگى امام حسن مجتبى ع مى‌خوانيم هنگامى كه به نماز برمى‌خاست بهترين لباسهاى خود را مى‌پوشيد سؤال كردند چرا بهترين لباس خود را مى‌پوشيد؟ فرمود:

ان اللَّه جميل يحب الجمال، فاتجمل لربى و هو يقول‌ خُذُوا زِينَتَكُمْ عِنْدَ كُلِّ مَسْجِدٍ.

" خداوند زيبا است و زيبايى را دوست دارد و به همين جهت، من لباس زيبا براى راز و نياز با پروردگارم مى‌پوشم و هم او دستور داده است كه زينت خود را به هنگام رفتن به مسجد برگيريد" [1] در حديث ديگرى مى‌خوانيم كه يكى از زاهدان ريايى به نام" عباد بن كثير" با" امام صادق" ع روبرو شد، در حالى كه امام ع لباس نسبتا زيبايى بر تن داشت، به امام گفت: تو از خاندان نبوتى، و پدرت (على ع) لباس بسيار ساده مى‌پوشيد چرا چنين لباس جالبى بر تن تو است؟ آيا بهتر نبود كه لباسى كم اهميت‌تر از اين مى‌پوشيدى، امام فرمود: واى بر تو اى عباد!، مَنْ حَرَّمَ زِينَةَ اللَّهِ الَّتِي أَخْرَجَ لِعِبادِهِ وَ الطَّيِّباتِ مِنَ الرِّزْقِ‌:

" چه كسى حرام كرده است زينتهايى را كه خداوند براى بندگانش آفريده و روزيهاى پاكيزه را"؟ [2] .. و روايات متعدد ديگر.

[1] وسائل جلد سوم ابواب احكام الملابس.

[2] وسائل جلد سوم ابواب احكام الملابس باب 7 حديث 4.