بنا بر اين چيزى كه در دنيا و آخرت مال آنها است و مخصوصا در جهان ديگر اختصاص به آنها دارد چگونه ممكن است تحريم گردد؟ حرام چيزى است كه مفسده‌انگيز باشد، نه نعمت و موهبت.

اين احتمال نيز در تفسير اين جمله داده شده است كه اين مواهب در دنيا اگر چه آميخته با گرفتاريها و گاهى با غم و رنجها و اندوه‌ها است، ولى در سراى ديگر، خالص از همه اين ناملايمات در اختيار مؤمنان قرار خواهد گرفت (ولى تفسير اول مناسبتر به نظر مى‌رسد).

در پايان آيه به عنوان تاكيد مى‌گويد:" اين چنين آيات و احكام خود را براى جمعيتى كه آگاهند و مى‌فهمند تشريح مى‌كنيم" (كَذلِكَ نُفَصِّلُ الْآياتِ لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ‌).

زينت و تجمل از نظر اسلام‌

در مورد استفاده از انواع زينتها، اسلام مانند تمام موارد، حد اعتدال را انتخاب كرده است، نه مانند بعضى كه مى‌پندارند استفاده از زينتها و تجملات هر چند به صورت معتدل بوده باشد، مخالف زهد و پارسايى است، و نه مانند تجمل‌پرستانى كه غرق در زينت و تجمل مى‌شوند، و تن به هر گونه عمل نادرستى براى رسيدن به اين هدف نامقدس مى‌دهند.

و اگر ساختمان روح و جسم انسان را در نظر بگيريم مى‌بينيم كه تعليمات اسلام در اين زمينه درست هماهنگ ويژگيهاى روح انسان و ساختمان جسم او است.

توضيح اينكه: به گواهى روانشناسان، حس زيبايى يكى از چهار بعد روح انسانى است، كه به ضميمه حس نيكى، و حس دانايى، و حس مذهبى، ابعاد اصلى روان آدمى را تشكيل مى‌دهند، و معتقدند تمام زيبائيهاى ادبى، شعرى،