برقرار است و مستودع اشاره به جسم انسان است كه ناپايدار و فانى است.

در بعضى از روايات يك تفسير معنوى براى اين دو تعبير نيز وارد شده كه مستقر اشاره به انسانهايى است كه داراى ايمان پايدارند و مستودع اشاره به آنها است كه ايمانى ناپايدار دارند [1] اين احتمال نيز وجود دارد كه دو تعبير فوق اشاره به اجزاى اوليه تشكيل دهنده نطفه انسان بوده باشد، زيرا چنان كه مى‌دانيم نطفه انسان از دو جزء يكى" اوول" (نطفه ماده) و ديگرى" اسپر" (نطفه نر) تشكيل شده است، نطفه ماده در رحم تقريبا ثابت و مستقر است، ولى نطفه‌هاى نر به صورت جانداران متحرك به سوى او با سرعت حركت مى‌كنند و نخستين فرد" اسپر" كه به" اوول" مى‌رسد با او مى‌آميزد و بقيه را عقب مى‌راند و تخمه اولى انسان را تشكيل مى‌دهد.

در پايان آيه بار ديگر مى‌گويد:" ما نشانه‌هاى خود را برشمرديم تا آنها كه داراى فهم و دركند بينديشند" (قَدْ فَصَّلْنَا الْآياتِ لِقَوْمٍ يَفْقَهُونَ‌).

با مراجعه به لغت استفاده مى‌شود كه" فقه" هر گونه علم و فهمى نيست بلكه از معلومات حاضر پى به معلومات غائب بردن است‌ [2] بنا بر اين توجه به آفرينش انسان با اين همه چهره‌هاى متفاوت و قيافه‌هاى جسمى و روحى مختلف درخور اين است كه افراد نكته سنج در آن بينديشند و خداى خود را از آن بشناسند.

در آغاز به يكى از مهمترين و اساسى‌ترين نعمتهاى پروردگار كه مى‌توان آن را ريشه و مادر ساير نعمتها دانست اشاره مى‌كند و آن پيدايش و رشد و نمو

[1] تفسير نور الثقلين جلد اول 750

[2] مفردات راغب صفحه 384.