بلكه چون آدم و حوا طبق روايات اسلامى هر دو از يك خاك آفريده شده‌اند و هر دو يك جنس و يك نوع مى‌باشند كلمه نفس واحده به آنها گفته شده است (در آغاز سوره نساء نيز در اين باره بحث كرديم).

سپس مى‌فرمايد:" جمعى از افراد بشر مستقر هستند و جمعى مستودع" (فَمُسْتَقَرٌّ وَ مُسْتَوْدَعٌ‌) مستقر در اصل از ماده" قر" (بر وزن حر) به معنى سرما است و از آنجا كه سرماى شديد هوا انسان و موجودات ديگر را خانه‌نشين مى‌كند، اين كلمه به معنى سكون و توقف و قرار گرفتن آمده است، و مستقر به معنى ثابت و پايدار مى‌آيد.

مستودع از ماده" ودع" (بر وزن منع) به معنى ترك كردن است و از آنجا كه امور ناپايدار محل خود را به زودى ترك مى‌گويد، اين كلمه به معنى ناپايدار نيز به كار مى‌رود، و وديعه را از اين نظر وديعه مى‌گويند كه بايد محل خود را ترك گويد و به دست صاحب اصلى باز گردد.

از مجموع آنچه گفته شد چنين نتيجه مى‌گيريم كه آيه فوق مى‌گويد بعضى از انسانها پايدارند و بعضى ناپايدار، در اينكه منظور از اين دو تعبير در اينجا چيست در ميان مفسران گفتگوى زيادى ديده مى‌شود، ولى از ميان آنها چند تفسير كه در عين حال منافاتى با هم ندارند و مى‌توانند همه به عنوان تفسير آيه پذيرفته شود نزديكتر به نظر مى‌رسند، نخست اينكه منظور از" مستقر" انسانهايى هستند كه آفرينش آنها كامل شده و در" قرارگاه" رحم مادر يا در روى زمين گام نهاده‌اند، و مستودع اشاره به افرادى است كه هنوز آفرينش آنها پايان نيافته و به صورت نطفه‌اى در صلب پدران هستند.

ديگر اينكه مستقر اشاره به روح انسان مى‌باشد كه موضوعى پايدار و