[سوره الأنعام (6): آيات 95 تا 96]
إِنَّ اللَّهَ فالِقُ الْحَبِّ وَ النَّوى يُخْرِجُ الْحَيَّ مِنَ الْمَيِّتِ وَ مُخْرِجُ الْمَيِّتِ مِنَ الْحَيِّ ذلِكُمُ اللَّهُ فَأَنَّى تُؤْفَكُونَ (95) فالِقُ الْإِصْباحِ وَ جَعَلَ اللَّيْلَ سَكَناً وَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ حُسْباناً ذلِكَ تَقْدِيرُ الْعَزِيزِ الْعَلِيمِ (96)
ترجمه:
95- خداوند شكافنده دانه و هسته است، زنده را از مرده خارج مىسازد و مرده را از زنده، اين است خداى شما پس چگونه از حق منحرف مىشويد؟
96- او شكافنده صبح است و شب را مايه آرامش و خورشيد و ماه را وسيله حساب قرار داده است، اين اندازهگيرى خداوند تواناى دانا است.
تفسير: شكافنده صبح
بار ديگر روى سخن را به مشركان كرده و دلائل توحيد را در ضمن عبارات جالب و نمونههاى زندهاى از اسرار كائنات و نظام آفرينش و شگفتيهاى خلقت، شرح مىدهد.
در آيه اول، به سه قسمت از اين شگفتيها كه در زمين است اشاره شده و در آيه دوم به سه قسمت از پديدههاى آسمانى.
نخست مىگويد:" خداوند شكافنده دانه و هسته است" (إِنَّ اللَّهَ فالِقُ الْحَبِّ وَ النَّوى).
فالق از ماده" فلق" (بر وزن فرق) به معنى شكافتن چيزى و جدا كردن