هيچوجه جنبه نژادى و طايفه‌اى ندارد بلكه صرفا متوجه اعمال آنها است.

آيا تكرار جمله" عَمُوا وَ صَمُّوا" جنبه كلى و تاكيد دارد؟ و يا اشاره به دو واقعه مختلف است؟ بعضى از مفسران عقيده دارند اين دو جمله اشاره به دو سرگذشت مختلف مى‌باشد كه براى بنى اسرائيل واقع شد، يكى به هنگام حمله مردم بابل و ديگر به هنگام حمله ايرانيان و روميان، كه قرآن در آغاز سوره بنى اسرائيل اشاره كوتاهى به آن كرده است.

اين احتمال نيز هست كه آنها مكرر بر مكرر گرفتار اين حالت شدند و نتائج شوم كارهاى خود را كه مى‌ديدند توبه مى‌كردند و باز هم توبه را مى‌شكستند، نه اينكه فقط دو بار تكرار شد.

و در پايان آيه، با يك جمله كوتاه و پر معنى مى‌گويد:" خداوند هيچگاه از اعمال آنها غافل نبوده و تمام كارهايى را كه انجام مى‌دهد مى‌بيند" (وَ اللَّهُ بَصِيرٌ بِما يَعْمَلُونَ‌).