(تَوَفَّتْهُ رُسُلُنا) [1] و در پايان اضافه مى‌كند كه اين فرشتگان به هيچ وجه در انجام ماموريت خود كوتاهى و قصور و تفريط ندارند، نه لحظه‌اى گرفتن روح را مقدم مى‌دارند، و نه لحظه‌اى مؤخر (وَ هُمْ لا يُفَرِّطُونَ‌).

اين احتمال نيز وجود دارد كه اين صفت مربوط به فرشتگان حافظان حساب اعمال انسانها بوده باشند، كه آنها در حفظ و نگاهدارى حساب اعمال كمترين كوتاهى و قصور ندارند و تكيه سخن در آيه مورد بحث نيز روى همين قسمت است

و در آن دادگاه،" دادرسى و حكم و قضاوت مخصوص ذات پاك خدا است" (أَلا لَهُ الْحُكْمُ‌).

و با آن همه اعمال و پرونده‌هايى كه افراد بشر در طول تاريخ پرغوغاى خود داشته‌اند به سرعت به تمام حسابهاى آنها رسيدگى مى‌كند، (وَ هُوَ أَسْرَعُ الْحاسِبِينَ‌).

تا آنجا كه در بعضى از روايات وارد شده،

انه سبحانه يحاسب جميع عباده على مقدار حلب شاة!

:" خداوند حساب تمام بندگان را در زمان كوتاهى به اندازه دوشيدن يك گوسفند رسيدگى مى‌كند"! [2]

[1] در باره قبض ارواح و گرفتن جان آدمى به جلد 4 تفسير نمونه صفحه 85 مراجعه فرمائيد.

[2] مجمع البيان جلد 3 صفحه 313.